We waren gebleven bij het Engeltje dat er weer bij was toen de dakdragers met alles erop van ons autodak afvielen. Eén ding was wel zeker: Peter had het heel goed vastgemaakt, want de kayak, surfboards en hengels zaten heel goed vast aan de dakdragers. Daardoor was er wellicht ook minder beschadigd. De kayak had paar krassen en helaas was de surfboard die we van Hanneke mochten lenen beschadigd. Ons eigen surfboard (of eigenlijk die van Joyce) had geen schrammetje!

De jongens die in de auto achter ons zaten waren ook onder de indruk van wat er gebeurd was en hielpen ons met de spullen tillen naar de auto. We kwamen er nu ook achter dat er peugeot dakdragers op zaten die dus niet 100% goed pasten. Lekker dan. Alles toch weer opnieuw vastgebonden en terug naar huis gereden, lekker langzaam op de snelweg tot ergernis van een aantal automobilisten. Wat ik me ook goed kan voorstellen: zo'n truttig tempo en dat komt ook niet helemaal de veiligheid ten goede. Maar de dakdragers bleven erop en we kwamen veilig thuis. En terwijl we thuis de spullen weer voor een deel uitpakten begon het steeds harder en harder te regenen. Van die heerlijke tropische buien!

En die buiten zijn heerlijk als je binnen zit in je eigen huis. Ik weet niet hoe heerlijk die zijn als je in je tentje zit dat je nog niet eerder hebt uitgeprobeerd en dus ook niet weet of er ergens een lekkage (of 2 of 3 of....) zit! Dus wederom hadden we een geluk bij een ongeluk: door terug te zijn gegaan naar huis, sliepen we in een droog huis en heerlijk bed i.p.v. staan te soppen in een tentje in de regen! En de auto stond droog in de garage en die reden we er de volgende dag zo uit naar de dealer waar we de auto hadden gekocht. Daar alles uitgelegd en de dakdragers terug gegeven. Excuses vanaf hun kant en er komen nieuwe Subaru dakdragers en we praten nog verder over de vergoeding van de surfboard. Maar omdat we nog andere flexibele dakdragers hadden en graag weg wilden en de nieuwe dakdragers er nog niet waren, zouden we het verder na onze vakantie afhandelen. Thuis gekomen de boel weer ingepakt en op het dak vastgezet en toen echt op naar Hervey Bay! Onderweg nog wel paar keer extra gecheckt want ik merkte toch dat ik weer 100% vertrouwen moest krijgen dat het 'zooitje' ook echt bleef zitten! En gelukkig: we kwamen veilig en compleet aan in Hervey Bay! Daar hadden we een B&B waar ook Daisy welkom was. Met een hond reizen maakt het wat minder makkelijk qua accommodatie, maar het is en was wel heel leuk om haar mee te hebben! In Hervey Bay hielden we regenachtig weer maar qua temperatuur was dat zowel voor ons als voor Daisy prima. In Hervey Bay hebben Peter en Joyce heerlijk op zee gevist met de kayak, waren de stranden en de zee weer super en vonden we een heerlijke sushi tent. We (en dat is zelfs ook Joyce en ik) zijn helemaal "into the sushi"! Dat hebben ze hier volop net als heerlijk Thais eten!

Joyce zal straks een stuk schrijven over Noosa en Rainbow Beach dus dat stuk laat ik even zitten terwijl ik even terug kijk op het afgelopen jaar...een bijzonder jaar met rollercoasters, zacht deinende golven en gelukkig vaak gewoon de grond onder je voeten! Met Peter gaat het erg goed en met z'n bruine kop ziet hij er meteen een stuk beter uit! Minder met z'n rode buik en borst, haha - die zijn verbrand met het vissen op zee....Vissen, vissen kijken en vis eten, dan denkt hij nergens meer aan!

En de herinneringen van het afgelopen jaar en de gedachten over nu gaan natuurlijk niet alleen over ons. Hanneke die in een paar maanden tijd afscheid heeft genomen van beide ouders, Joyce die een vriend had (en gelukkig is hij nog steeds een goede vriend) die leukemie bleek te hebben en nu, een jaar verder, heel goed gaat en wij het vertrouwen hebben dat hij weer helemaal de oude zal worden. Het is ook zo'n sterke positieve gozer! Ikzelf die gefietst heeft in de Pyreneeën voor kinderen met een stofwisselingsziekte. De aanslagen in Parijs...Maar zeker ook de leuke bijeenkomsten met neven en nichten van Peter, leuke dingen doen met vriendinnen, met m'n moeder, bungy jumpen met Joyce, veel voetbal, de mooie zomer, de aandacht die we kregen rondom Peter's ziek zijn, ons afscheid en daarbij zulke leuke en originele cadeaus! En die zitten voor een deel in de spullen waar we op wachten...

En wat fijn dat er in deze tijd skype, facetime e.a. communicatiemogelijkheden zijn - zo blijven Kim en Joyce goed in contact met familie en vrienden in Nederland! En dat geldt natuurlijk ook voor ons. Zo kunnen we toch contact houden. Zo ook met een goede vriend van ons die momenteel chemokuren ondergaat. In gedachten zijn we vaak bij hem en zijn gezin en sturen liefde en kracht. Soms laat je lijf je in de steek (hebben we ook bij Peter gemerkt) terwijl je gezond en bewust leeft....ik vraag me dan weleens af "als alles een doel heeft in het leven, wat is dan het doel hiervan?" het antwoord weet ik (nog) niet.

En alle berichten die over en weer gaan via whatsapp, instagram (niet voor ons, wel voor de meiden - zo hebben Kim en Joyce 23 januari hun eerste feest hier en dat is geregeld via instagram!), heel fijn. Zo weet ik dat Mariska en Ina een mooie prestatie hebben neergezet bij de halve marathon van Egmond, wat m'n vriendinnen in Apeldoorn zoal doen en dat Onno, Sandra en Nova in Duitsland kerstmarkten hebben bezocht!

En uiteraard heeft de digitale wereld waarin we zitten ook z'n keerzijde en voel ik nog steeds dat het zo belangrijk is om ook 'echt' face to face in contact te blijven. Juist ook voor onze kinderen die groot gebracht worden in deze digitale wereld. En naast die digitale zee is er gelukkig dan ook nog 'gewoon' de post: het oude vertrouwde pakketje of briefje of kaart in de brievenbus! En hoe leuk is het dan als je aankomt in Aussie, er meteen een kaart van je ouders ligt, er inmiddels nog meer post is aangekomen (zowel vanuit hier als vanuit Nederland) en er net na de kerst een groot pakket staat voor Joyce! Van haar vriendinnen Bente en Bente (hoe verzin je het he?Allebei dezelfde naam en dik bevriend!) en gelukkig lekker veel Nederlandse producten: chocolade, stroopwafels, chocoladehagel en drop, heerlijk!! Dus voor wie wil: post sturen (via zee, haha - of via de lucht) mag hoor! En langskomen: helemaal leuk!

En als laatste hopen we dat we vandaag onze spullen op kunnen halen, de douane is zeker al mijn foto's aan het bekijken...nog steeds geen bericht. Kim gaat vandaag, morgen en overmorgen dansworkshops doen dus daar gaan we zo eerst even voor shoppen: hopelijk een coole dansbroek vinden! En helaas is ze gisteren met haar teennagel van haar grote teen blijven hangen en zit die nu een stuk los. Kijken hoe dat gaat met dansen. Joyce gaat met haar longboard naar het strand en even langs Hanneke en Peter is zoet met z'n tuin! Daisy ligt te luieren en van haar krijgen jullie allemaal een poot!

Liefs van ons xxxx