Kim en ik zitten nu even in een organisatiebureau voor tours, we willen graag naar Fraser Island. We moeten even wachten en mogen op de computer en die is snel, wow!! Lekker hoor. Niet met 1 voor 1 vinger tikken op de tablet maar vol tempo, joepie.

We zijn momenteel in Rainbow Beach en hebben gaaf huis waar Daisy ook mag. Vorige accommodatie in Noosa mocht Daisy eigenlijk niet en hebben we beetje gesmokkeld (graag niet verder vertellen!). En nu even terug naar de avonturen. Nou ja, oudejaar is niet echt een avontuur. We gingen, dit keer vergezeld van Daisy, naar Nick en Rachel waar veel vrienden en familie kwamen. Er zouden ook heel wat jongeren zijn, leuk voor Kim en Joyce...niet dus, er waren nog twee kinderen en dat was het. Helaas. Ik vond dat ze er flexibel mee omgingen want leuk was het niet echt voor ze. Gelukkig waren de spa en de pooltable een leuke bijkomstigheid. En het was ook heel gezellig en Nick had buiten een enorm vuur gemaakt. En daar was dan toch een klein avontuur: de honden van Nick zaten achter een konijn aan en die sprong van schrik in het vuur, brrr.... echt een rot gezicht en gelukkig sprong dat malle konijn er weer uit en ...weer erin. We dachten echt dat hij het niet zou redden maar waarschijnlijk door z'n geweldige sprongen heeft hij het er goed van afgebracht. Hij sprong er weer uit, helemaal in de war en....verstopte zich in de bosjes. Later zagen we hem 'gewoon' verder rennen. Een oudjaar om niet te vergeten.... We bleven ook slapen bij Nick en Rachel - Kim en Joyce sliepen bij de oma die 50 meter verder op hun landgoed woont - en wij sliepen in hun camper. Heerlijk, maar erg kort geslapen (4 uurtjes). Op die manier konden we vele nieuwjaarswensen in ontvangst nemen om 0:00 uur onze tijd en konden wij iedereen gelukkig nieuwjaar wensen Nederlandse tijd!!

En via mijn moeder kwam ook het vervelende nieuws dat er was ingebroken op de Stellingmolen, leegstand was toch iets te gemakkelijk voor de boeven, grrr. Ook al was er weinig te halen ze zijn naar binnen gegaan. Vrij professioneel zoals ik het begrepen heb. Door een raam en verder hebben ze er gelukkig geen puinhoop van gemaakt. Wel tv en alle spullen daarbij (surround system e.d.) meegenomen. En ook al wordt dat verzekeringswerk, het gedoe dat je er van hebt (of eigenlijk: het werk dat mijn moeder er van heeft. Want die regelt alles, wat een schat is dat toch!! Dank lieve pa en ma!) en met name het vervelende begin van de nieuwe start voor Wil en Manuela die ons huis huren vanaf 1 januari. Voor hen vind ik het nog het meest vervelend. Gelukkig zijn ook zij flexibel en we kijken met elkaar naar oplossingen. En uiteraard komt ook dit weer goed! En wij hadden wat commentaar over de makelaar hier..... nou: de verhuurmakelaar in Nederland kan er ook wat van. Niet echt goed met z'n afspraken en het regelen van zaken. Mogen we weer achter allerlei dingen aan terwijl we juist zo'n 'kerel' in de arm hebben genomen om het goed te regelen. Peter zegt dan meteen "makelaars en autohandelaren zijn boeven", haha. Maar goed, het komt goed en het kost altijd weer wat energie en geld, maar dan heb je wel weer een bijzonder verhaal om te vertellen!!

We zouden dus een week op vakantie en hadden ook nog de zorg om Hanneke's hond want ze komen a.s. weekend thuis. Gelukkig was dat snel geregeld met lieve buren en konden wij 3 januari weg. Bepakt en bezakt gingen we met onze eigen auto op weg. We zouden in eerste instantie heel ver om hoog rijden zodat we konden snorkelen bij het Great Barrier Reef. Maar omdat onze spullen eigenlijk vandaag of gisteren opgehaald konden worden bleven we wat dichterbij huis. We zouden eerst naar Hervey Bay rijden en onderweg in een tent ergens kamperen. Kayak, surfboards en hengels op het dak en gaan met die banaan! Alles leek goed vast te zitten en we reden inmiddels op de M1 richting het Noorden. En opeens zag ik de kayak achter de auto door de lucht gaan, op de weg stuiteren en godzijdank doorrollen naar de vluchtstrook. Ik zei heel nuchter tegen Peter: de kayak ligt eraf. Hij zei: "wat?" "De kayak ligt eraf". Het was dat ik het had gezien want niemand had verder iets gevoeld of gemerkt. Meteen geparkeerd op de vluchtstrook en achter ons was ook al een auto gestopt. Die auto kon gelukkig om de kayak heen rijden en nog steeds ben ik ongelooflijk dankbaar dat het zo goed is afgelopen. Geen gewonden, geen heftige schade, pffff. Stel je toch voor dat je de dakdragers met de kayak en alles door je voorruit krijgt of sowieso een auto raakt.... maar weer was dat Engeltje erbij!

Kim en ik gaan boeken, tot later xxxxxxx