Yes, goed nieuws: Daisy mag a.s. maandag vliegen (of dat vliegen nou zo goed nieuws is...., maar het betekent dat ze naar Aussie mag!). En ook op het laatst waren er nog hobbels. Uiteindelijk bleek zowel de quarantaine als de vlucht rond, alleen Emirates (waar ze mee vliegt) checkt dan nog de aankomstdatum in de quarantaine bij de Australische overheid en die gaven door dat ze 14 december zou aankomen in de quarantaine (en dat moest dus 16 december zijn), grrrr......!! Dat moest toen weer uitgezocht worden en dan zit je met dat heerlijke tijdsverschil van 10 uur tussen het bureau in Amsterdam en het bureau in Australië. Ik zelf maar weer bellen en uiteindelijk hebben ze gisteren keurig aan mijn moeder gemeld dat het allemaal rond was. Toen ik het hoorde, met daarbij het bericht dat de legalisering rond was, was ik en heel blij en er viel een last van mijn schouders. Dit hele proces met Daisy zat overvol met beloften en 'als' en eerlijk gezegd kwam het 'als' me m'n strot uit! Over strot gesproken, ff tussendoor: we brachten vanmiddag Kim en Joyce naar Rachel (daar slapen ze een nachtje) en daar was ook een vriend en daar dronken we thee mee. Alleen...in zijn thee zat een kleine kakkerlak (nee, niet expres, dat zou toch echt te ver gaan, zelfs voor ons!) en die slikte hij door. Hij stikte er bijna in en wij stikten van het lachen. Tjee, wat goor en wat trok hij een gezicht - hij moest er zelf ook om lachen!

Voor de zekerheid: het tijdsverschil met waar wij nu zijn (Dicky Beach) is 9 uur. Enne...nog even een extra knuffel voor mijn moeder die eerst met Daisy naar de dierenarts is geweest waar het invullen van alle papieren met de dierenarts nog ruim een uur duurde en die gisterochtend met de trein heen en weer is gegaan naar Utrecht met alle papieren om de legalisering voor elkaar te krijgen! En gelukkig was dat redelijk snel rond! Onder ons zou ik zeggen "goed gedaan ouwe!" maar hier op de reisweblog zeg ik dat natuurlijk niet, niet zo netjes

. Maar respect hoor omdat allemaal zo goed te regelen! En ook erg lief van de dierenarts en natuurlijk Ellen, Bente en Jesper die zo goed voor Daisy zorgen. En dan gaat ze dus a.s. maandagavond op het vliegtuig. Ja, het arme beest....ze overleeft het wel, maar wat een vlucht. Wie bedenkt dan ook zoiets: naar Australië gaan en dan ook nog je hond mee willen nemen, mafkezen moeten dat zijn! Ze komt dan woensdagochtend in Melbourne aan en gaat meteen naar de quarantaine. Zielig? Ik weet het niet, het schijnt dat ze goed verzorgd worden (zegt ook mijn schoonzus en die zoekt dat soort dingen goed uit). Tien dagen en dan mag ze eindelijk naar ons. Ze wordt dan 2e kerstdag, hier Boxing day, bij ons afgeleverd in Dicky Beach. Hoe cool is dat: een echt levend prachtig kerstcadeau, Daisy!!!

En Down Under zijn ze dus gek op regels en papierwerk, dat noemen Peter en ik pas mafkezen! Voor alles wat je aanvraagt (rijbewijs, huren huis, auto) moet je een boekwerk aan documenten invullen en van alles bewijzen. Niet alleen met je paspoort dat je het echt bent, maar dan ook nog twee andere bewijzen dat jij het bent, dat je echt de leeftijd hebt die op je paspoort staat, etc.

Maar onze auto hebben we en we rijden er al heerlijk mee rond. Ik weet dat het een Subaru is en dat hij wielen heeft. Er komen nog dakdragers op voor de surfboards enzo, we zijn er echt heel blij mee. En de prijs (die echt veel lager ligt dan in Nederland) maakt het papierwerk weer goed.

En dan een huis huren....er zijn gelukkig redelijk wat huizen en dus hebben we ingeschreven voor twee huizen. Eentje vlakbij Lake Currimundi en het strand van Currimundi (echt superplek) en we denken zelf dat die wel gaat lukken. Maar dan de inschrijving...een boekwerk moet je invullen met ook weer zoveel bewijzen, een waslijst met referenties, waar je gewerkt hebt, wat je gedaan hebt, hoeveel je bij je vorige baan verdiende (wat dat voor de huur nu te maken heeft weet ik ook niet, als ze nu vragen wat je nu verdiend of wat je nu aan inkomen hebt...), etc, etc. Peter heeft er veel werk aan gehad maar de eerste inschrijvingen zijn de deur uit. Spannend, we houden jullie op de hoogte! En als we in Currimundi gaan wonen dan gaan de dames naar Meridan State Highschool.

Joyce heeft haar eerste surflessen gehad, Kim gaat volgende week ook een surfles nemen en een.... tennisles! Ben benieuwd in welke hand ze het tennisracket gaat vasthouden. Joyce vroeg namelijk al of de meeste mensen hier ook linkshandig zijn...omdat ze aan de linkerkant van de weg rijden. Want in Nederland rijden we ten slotte aan de rechterkant van de weg en zijn de meeste mensen rechtshandig! Vandaag de hele dag regen en dat is wel ff goed voor moeder aarde. Morgenochtend naar de markt, wie weet voor een moot gebakken vis. Of voor een heerlijk stuk jonge kaas....nee, dat hebben ze hier helaas niet. Het heerlijke Hollandse brood en de kaas, dat zijn toch elke keer weer de dingen die we missen. Maar ze hebben genoeg heerlijke dingen, Kim en Joyce zijn uit eten geweest met Peter in een sushi restaurant, erg lekker vonden ze het. Peter en ik gaan nu een borrel nemen op het goede nieuws van Daisy en uiteraard toosten we op iedereen die we in ons hart hebben gesloten. En dat zijn er net als het Australische papierwerk....heel veel !!

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they"re always there!(met dank aan Elvira xxx).

Liefs vanuit Down Under xxxxxxxxxxxx