Het heeft even geduurd voordat dit laatste verhaal over Zuid-Afrika op deze reisweblog is gekomen; internet lag er vele malen uit in Klawer (en wifi is er niet) en de laatste week dat we er wel op konden had reismee 'werkzaamheden' zodat we er niets op konden plaatsen. Maar niet getreurd: hier volgt nog een hartverwarmend verhaal!

Zoals geschreven hielden we woensdag 17 en donderdag 18 oktober audities en er kwamen vele enthousiaste kinderen. Groot en klein, in groepjes of alleen, serieus of voor de lol....We hebben genoten van alle malligheid maar zeker ook van alle talent. Want wat hebben vele kinderen talent (of meerdere talenten) en wat hebben velen zichzelf overwonnen door ondanks 'ek skaam' er toch te staan en iets van zichzelf te laten zien. Vrijdag hadden we 30 geschikte kinderen uitgekozen (met pijn in ons hart naar de kinderen die we door deze keuze 'buiten sloten'). We hebben met hen een aantal zaken doorgenomen die betrekking hadden op de optredens (donderdag 25 oktober tijdens het grote festival in Vredendal en vrijdag 26 oktober tijdens de kermis in Noord-Klawer), maar ook op commitment, inzet, er zijn voor elkaar, toestemming van de ouders en vooral: genieten! Stralende gezichten en allemaal waren ze ervan overtuigd dat hun ouder(s) of voogd het goed zou vinden.

Voor ons die dagen en de vorige week veel geregel: vervoer in orde maken, brief voor toestemming van de ouders/voogd, spullen regelen (o.a. witte t-shirts), contacten leggen, etc. Het liep allemaal vloeiend en aan alle kanten was er bereidheid en enthousiasme. En dan ook de uitdaging: om in 3 tot 4 dagen een goede show in elkaar te zetten!! We mochten 20 minuten vullen bij het Festival. En daarbij de vraag: hoeveel kinderen zouden er uiteindelijk biljven tot en met het optreden? Andere jaren was gebleken dat ongeveer de helft van de groep overbleef.

En toen was het zaterdag 20 oktober, een bijzondere dag....: in de avond zouden Kim en Joyce op Kaapstad airport aankomen!! Tjee, wat keek ik daar naar uit. Begin van de middag ben ik naar Kaapstad gereden (Lies bleef in Klawer. Ze maakte de trommels in orde en genoot van de rust....ik was er even niet!!! Haha!). Ik voelde me gelukkig fit genoeg want de nacht had ik weinig geslapen. Zenuwen? Nee, het begon te regenen in mijn gezicht! In de slaapkamer waar ik sliep was behoorlijke lekkage en het hoosde van de lucht. Ik werd wakker toen de druppels in mijn gezicht vielen! En de kamer stond ook meteen half blank. Dweilen, emmers, natte spullen naar buiten....echt iets voor een goed nachtje slapen!! Maar in de auto gestapt was mijn focus: Kim en Joyce! Het was een prachtige rit (het weer was erg opgeknapt) tot vlak bij Kaapstad. Daar werd het steeds bewolkter en regende het ook. Dan zie je weinig van de schoonheid van Kaapstad en zijn Tafelberg. En het was er ook zo'n 6, 7 graden kouder dan in Klawer. Vest en warme schoenen aan! Eerst reed in naar Mirjam, waar we de nacht ook zouden doorbrengen, en daar wachtte ik tot 20:00 uur. Toen inpakken en op naar het vliegveld. M'n hart klopte nu wel wat sneller! Het vliegtuig landde een half uur vroeger dan gepland, lekker hoor! Allerlei vragen gingen door m'n hoofd: hoe zouden ze het gehad hebben? Zouden ze als eerste of als laatste het vliegtuig uitkomen? Komen ze dan snel door de douane en bagage? Je kon door een glazen wand precies zien wie er allemaal richting douane liepen vanuit het vliegtuig. Vele mensen, weinig kinderen en ....geen Kim en Joyce. Pas een tijdje (voor mijn gevoel een HELE tijd!) kwamen er twee leuke meiden aangelopen onder begeleiding van een aardige dame: yes, daar waren ze. Ik enthousiast zwaaien en deze dames...: zwaaiden heel kort en liepen door! 'Wat is dat nu?' '?' '?' Er kwamen nog weinig mensen door de schuifdeuren dus ik verwachtte dat het nog wel even zou duren voordat Kim en Joyce er door kwamen. Maar nee hoor: ze kwamen als snel nadat ik ze had zien lopen en als één van de eersten door de schuifdeuren! Heerlijk in elkaars armen en natuurlijk helemaal geen koele begroeting....wel veel liefde en blijdschap!! Ze waren moe dat was duidelijk, maar ook blij en vol enthousiaste verhalen over hun reis en vooral over het feit dat ze overal voor mochten: bij de controle, bij de douane, bij de bagage! Gaaf hoor! En zeker een mooie ervaring voor ze om mee te nemen in hun rugzak.

Met z'n drieën in één bed geslapen bij Mirjam. De dames sliepen heerlijk en half op me....voor mij een uitdaging om goed te slapen. Dat stelde ik maar uit voor de nacht erna. De volgende ochtend op tijd naar Klawer gereden want dat was alles wat Kim en Joyce wilden: naar Klawer! Een goede reis en liefdevolle begroeting in Klawer met Lies, met Ammie en Gustav en later op de dag ook met vriendinnen van twee jaar geleden (in Klawer-Noord). Doodmoe vielen we allemaal vroeg in slaap. Zondag genoten van de Olifantsrivier en nog wat mensen opgezocht in Klawer-Noord. Bij Ammie gegeten met z'n allen en doorgesproken wat er zoal de komende week moest gebeuren m.b.t. de workshops en de voorbereiding voor de optredens. Kim en Joyce hadden er super veel zin in en dat enthousiasme werd elke dag groter!

Maandagochtend kwamen twee dames van de krant langs (Kontrij, een krant voor de hele streek) en dat resulteerde in een heel leuk stuk met mooie foto afgelopen donderdag. De Facebookers onder ons hebben het waarschijnlijk al gezien en morgen zal ik het ook op Reismee zetten! En hopelijk resulteert het in nog meer gemotiveerde mensen en geld voor het werken met kinderen in Noord-Klawer! Rond de middag het vaste ritueel: broodjes smeren, limonade maken, spullen klaarmaken en naar Noord-Klawer rijden (paar minuten rijden). Om 14:00 uur doet een hele aardige man de deuren voor ons open en eind van de middag komt hij alles weer afsluiten. Tot onze verbazing waren er 25 van de 30 geselecteerde kinderen (meer dan we hadden verwacht)! Blijdschap van Kim en Joyce naar de kinderen en andersom, het was meteen één geheel! Helaas waren er twee hele goede zangeressen niet. Die kwamen wel de dag erna en die gaven we toen nog een kans....de ene kwam daarna helemaal niet meer en de andere mocht niet van haar voogd mee naar het fesitval, wat jammer en wat pijnlijk om het verdriet in haar ogen te zien. Dit meisje heet Monique en kan ongelooflijk mooi zingen (videootje volgt), heeft geen ouders meer en een ontzettend strenge voogd. We zijn nog apart met haar gaan praten maar het bleef 'nee, het mag niet'. Maar goed, deze dame doet het waarschijnlijk ook met de beste intenties...

Maandag, dinsdag en woensdag hebben we ontzettend goed en intensief geoefend. Gepraat, gelachen en tussendoor gerelaxed. Gepraat vooral over hoe het er op zo'n festival aan toe gaat, wat ze kunnen verwachten, wat wij van hen verwachten en gepraat met degene die niet voldoende committment toonden. En verder vooral doen, oefenen, doen: 'just do it!' Kim verzorgde de choreografie van de dans waarbij ze gebruik maakte van haar eigen dansen en van de stukjes dans die de meisjes lieten zien. Wat heeft ze dat ontzettend goed gedaan en wat zag het er top uit! Dit zeker mede door het danstalent van de meiden, ze pikken het ontzettend snel op en hebben heel veel inzet en dat hebben we ze laten weten ook! Joyce deed ook mee in de dans en daarnaast had ze een aandeel in het breakdance gedeelte: vijf jongens deden breakdance en Joyce deed gave dingen met haar diabolo (wat ze daar nog niet kenden en veel 'oh's en 'ah's opleverde). En die jongens kunnen ook dansen, echt gaaf! En zo zie je maar weer dat daar waar sommigen niet zo goed kunnen leren op school wel heel goed muziek kunnen maken en dansen. En dat is nu juist wat we willen: dat ze weten, ervaren en voelen dat ze allemaal een talent (of meerdere) hebben en daar ook iets mee kunnen! Verder krijgen we steeds veel hulp van Ammie, Gustav en Erica (hun dochter met drie schattige dochtertjes: Mieke, Mila en Luca). Van Gustav mogen Kim en Joyce helemaal zelf met z'n golfkar rondrijden, geweldig vinden ze dat! Gastvrijheid, behulpzaamheid en gezelligheid zijn woorden die op deze familie zeker van toepassing zijn!

Na korte tijd oefenen stond er uiteindelijk een gave show en bleven we over met 21 kinderen (inclusief Kim en Joyce en twee oudere kinderen die veel meehielpen in de begeleiding en coördinatie. Hier bleek mooi leiderschapstalent!). Een aantal kinderen kwamen niet en een aantal mochten niet van hun ouders/voogd. Donderdag was alles geregeld en in de middag ging iedereen mooi opgemaakt, in z'n witte shirt, blij en gespannen in het busje. Ik had van tevoren al ballonnen naar het festival gebracht, als ook de muziek en nog wat zaken geregeld. Eten en drinken mee, de trommels, didgeridoos en shakers. We kwamen keurig op tijd aan en toen begon het (lange) wachten....spanning op de gezichten, heerlijk eten en drinken en als verrassing: vele vrijkaartjes voor de kermisattracties die er ook op het terrein waren! Glunderende gezichten en gegil bij het samen in de zweefmolen gaan! Dit festival in Vredendal is het grootste muziekfestival in de Westkaap van Zuid-Afrika en er komen vele mensen. Ook beroemde sterren: na ons optreden zou Emo Adams, een grote Zuid-Afrikaanse ster, komen en we hadden geregeld dat wij bij hem mochten komen voor handtekeningen en foto's!!

En nadat ervele solisten, duo's en groepen voor ons hadden opgetreden, was het zover: tijd om op te treden!! Zenuwachtig moesten we naast de stage wachten en eindelijk mochten we!! Hoe zou het gaan??? Het ging boven verwachting: het liep lekker met gelukkig ook hier en daar een foutje. Een prachtige opkomst, goede tussenstukken door de trommelaars, gave dans, breakdance, solo Joyce, didgeridoostuk, beatboxen en zang, alles erop en eraan!! We kregen een groot applaus en waren supertrots!! Met elkaar namen we even de tijd om na te genieten, te eten en te drinken en vooral om grote complimenten te geven!! En toen we daarna nog naar Emo Adams mochten en nog meer vrijkaartjes kregen voor de kermisattracties kon de dag echt niet meer stuk!! Kippenvel van alle stralende ogen, de knuffels die we kregen en de binding tussen iedereen in deze groep. Zoals Kim ook blij zei: 'het is echt een hele leuke groep bij elkaar!'

Iedereen werd keurig door de buschauffeur bij zijn/haar huis afgezet en moe en voldaan gingen we naar bed. De volgende ochtend nagenieten bij/in de rivier en s'middags een lekkere relaxte workshop: een kleine groep hadden we en iedereen mocht doen waar hij/zij zin in had. Vooral de ballonnen waren in trek! Tussendoor hadden Lies en ik een gesprek met Lena die inmiddels ook met kinderen in Noord-Klawer werkte en waar goede kansen liggen om tot samenwerking te komen en o.a. drumworkshops en dansen e.d.. voort te zetten, ook als wij weer weg zijn! Zorgen voor gegevens en Lena in contact brengen met de juiste mensen en instanties was op dat moment onze missie. We zijn benieuwd hoe het er volgend jaar voor staat! Kim en Joyce hadden inmiddels dikke vriendschap gesloten met Eden (12) en Carlin (10) ook twee zusjes. Met elkaar spelen, dansen en bij elkaar eten, helemaal leuk.

In de avond traden we op tijdens de kermis in Klawer-Noord en ook dat was weer succes! Kim en Joyce zijn dan een populair stel meiden en we moeten in de gaten houden dat jongens niet te dichtbij komen...! Eden en Carlin letten ook goed op en de jongens weten daar inmiddels dat ze zich bij hen gedragen te hebben anders komt hun vader (die helpt de kermis in goede banen te leiden en leerkracht is op de lagere school). Zaterdag gingen Eden en Carlin mee naar de Olifantsrivier en aten Kim en Joyce bij hen en gingen ze nog een keer naar de kermis. Het afscheid kwam helaas dichterbij.... Maar eerst nog foto's uitdelen aan de kinderen die mee hadden gedaan met het optreden en ook de cadeautjes van oma Nel waar ze erg blij mee waren! (Bedankt ma!). In de middag hadden we in Riem Vastmaak kleren uitgedeeld en dat was een heel feest geworden met veel gelach en leuke foto's! Zoveel cadeautjes die we mogen uitdelen (inclusief alle high fives en knuffels! Deze laatste hebben wel geresulteerd in schattige luizen in onze haren....), wat een rijkdom!

De feiten in Klawer-Noord zijn niet alleen die van blijdschap, muziek en lachen. De feiten geven ook weer dat er veel alcoholisme en andere verslavingen zijn waarbij ouders (of één van beide) over straat zwerft en niet goed voor de kinderen zorgt. Ook is er verslaving onder kinderen of zijn kinderen beschadigd door het alcohol gebruik tijdens de zwangerschap. Het aantal verkrachtingen is helaas ook hoog en het zou mooi zijn als het respect voor en het respectvol omgaan met vrouwen vele malen groter wordt! Eén van de meisjes die twee jaar geleden bij onze workshops was (toen net 15 geworden) was nu zwanger en sloeg haar ogen neer toen we vroegen of ze een vriend had...nee dus. En zo was er ook Basie: z'n moeder werkt 7 dagen per week voor een schandalig loontje en z'n broer en vader zwerven dronken over straat. Met z'n magere lijf kwam hij graag op schoot zitten....Onze aandacht en liefde betekende veel voor de kinderen en we hebben velen een zetje kunnen geven in het ervaren dat ze er ook mogen zijn en dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat ze talenten hebben. Maar het betekende ook vele tranen bij afscheid. Lies en ik zijn ervan overtuigd dat de kinderen hun rugzakje hebben gevuld met verstevigende dingen en zoals het kranteartikel ook laat zien: als je vele zaadjes plant en er komt er één uit dan is dat al mooi! Sommigen hebben het ook over 'het is een druppel op een gloeiende plaat'. Maar stel nou dat JIJ net onder die druppel zit....

Het afscheid van Kim en Joyce met Eden en Carlin was allesbehalve gemakkelijk. Wat een klik hadden die meiden en wat zullen ze elkaar missen. Gelukkig nemen in Klawer ook de mogelijkheden toe en kunnen we post sturen en mailen via school en de moeder van Eden en Carlin. De foto's hangen al op de kamers van Kim en Joyce!

Lies en ik waren een goed team samen en vulden elkaar mooi aan! Lies is dan ook een vrouw met veel muzikaal talent en liefdevol hart! Tijd is niet helemaal haar ding (haha) maar toch komt alles steeds goed! Met z'n vieren waren we ook een topteam en we zijn blij met al onze ervaringen van deze prachtige reis! Zondag zijn we overdag naar Kaapstad gereden en na een vliegreis met wat vertraging zijn we veilig in Nederland aangekomen. Het weer is koud, maar onze ervaring warm en liefdevol!

Ik zou vele mensen willen bedanken....iedereen bedankt en in het bijzonder Ammie en Gustav! Verder ook John Cloete (prinsipaal), Kallie Louwe en zeker ook de kinderen voor hun inzet, vertrouwen en talent!

Liefs, Marieke xxx