Vanuit Halls Creek in het noorden van West-Australie schrijven we na lange tijd weer een keer onze belevenissen. Belevenissen tijdens onze, deze keer korte, reis Down Under. Is er in de tussenliggende tijd (tussen mei 2011 en nu) dan niets te beleven geweest? Niets is minder waar..... Nu in Aussie komt het er in 1 keer weer van: Kim had aan oma beloofd om wat te schrijven op de weblog en nu hebben we afgesproken dat ik nu wat schrijf en Kim morgenochtend (voor jullie midden in de nacht). Hier in West-Australie is het 6 uur later dan in Nederland en in de Northern Territory (waar we morgen weer zijn) is het 7,5 uur later dan in Nederland.

Dinsdag 7 augustus vertrokken we begin van de avond richting Australie. Via Finland (waar ons met name de taal erg opviel) vlogen we door naar Singapore. Paar uur wachten en meteen ons eerste avontuur: Joyce verloor haar immigratiekaart en dat gaf aardig wat commotie. Joyce 'mocht' mee met de douane en gelukkig konden we haar wel zien. Wel apart dat geen van ons (als ouders) bij haar mocht. Ik ging alleen akkoord als we haar konden zien (anders hadden we zeker wat minder relaxed gereageerd en dat is nog zeer zacht uitgedrukt). Daar stond Joyce (op dat moment voor ons 'kleine Joycie'} dan in haar uppie bij een kantoor gescheiden van ons door een glazen wand en liet het gelaten over zich heen gaan. Niemand zei iets tegen haar en ze waren druk met de papieren bezig. Later vertelde Joyce ons dat ze zelf had bedacht ook niets te zeggen dan zou het misschien sneller gaan en werden er ook geen lastige vragen gesteld. Slimme meid! En ja dan is het wel weer heerlijk als ze bij ons is!

Vanuit Singapore door naar Darwin in Noord-Australie (Northern Territory). Daar namen we een taxi naar Rachel en Steve en Lily (hun lieve dochtertje van 10 maanden) en daar lagen heel super bedden voor ons klaar op de afgedekte veranda. Maar ja, dan nog slapen....niet dus.

Kim en Joyce waren gelijk verliefd op Lily, een leuk klein grietje dat al aardig begint te stappen en schattige taal brabbelt. Het was ook erg leuk om Rachel en Steve weer te zien en ze waren vooral blij met de pindakaas en drop die we hadden meegenomen! En wij en vooral Joyce was blij met het pakketje dat voor haar was gekomen: een compleet nieuw fototoestel! Haar gloednieuwe cameraatje was in Zuid-Afrika gestolen door een Baviaan en in Aussie hadden we toen een nieuwe gekocht. Die ging aan het einde van de reis kapot en zou gemaakt worden met een dikke belofte dat hij op tijd klaar zou zijn voordat wij naar Nederland zouden vertrekken. Niet dus. Hij was klaar toen wij al lang en breed weer gewend waren in Nederland. Een vriend van ons heeft hem opgehaald in Perth (WA) en opgestuurd naar Hanneke in Queensland. Die camera heeft er een paar maanden over gedaan! Maar beter laat dan nooit kwam hij toch bij Hanneke aan en zij heeft hem doorgestuurd naar Rachel in Darwin. En wat wil het geval: dat pakketje komt aan op de verjaardag van Rachel en Rachel helemaal blij dat ze een pakketje krijgt!! Is het voor Joyce...valt dat even tegen (ook al was ze blij voor Joyce). En wat een verrassing toen Joyce uitpakte: een nieuwe nog betere camera!! En ze heeft er inmiddels al heel wat mooie foto's mee gemaakt.

Het werd een vermoeiend daggie voor ons en we kregen het niet voor elkaar 's middags onze ogen open te houden. De 1 na de ander viel in slaap, best schattig. 's Avonds met elkaar naar een heel gezellige markt aan het strand geweest met heerlijk eten en een prachtige zonsondergang. Er was toevallig die week net feest in Darwin, gezellie hoor. Gelukkig meteen goed geslapen en met prachtig weer opgestaan. En 'pretty amazing': droog zonnig weer elke dag!! Naar de Wave Pool geweest (zwembad met gave golven), geshopt voor onze korte reis door Noord-Australie en gegeten op 'The Wharf'. Zondag haalden we onze mooie 4-wheele drive op en het is altijd leuk hoe enthousiast Kim en Joyce dan reageren en meteen in de auto gaan zitten met een big smile. We konden van Rachel en Steve allemaal kampeerspullen lenen dus dat was/is echt super. Grote auto dus alles paste er gemakkelijk in. We waren nog niet lang weg of we waren al terug omdat we spullen waren vergeten. Maar uiteindelijk waren we 'all good to go'. We belandden die dag bij Douglas Hot Springs en bleven daar meteen twee nachten zo heerlijk was het daar. En daar zal Kim jullie over vertellen!

Van daaruit door naar Big Horse Creek op weg naar Kununurra. Vlak voor Kununurra begint West-Australie (WA) en daar worden al je spullen doorzocht of je geen fruit of groente bij je hebt zodat je bepaald ongedierten niet overbrengt naar WA. Blijft bijzonder. In Kununurra waren we na flink shoppen (voorlopig laatste grote supermarkt) snel weg want het zwembad was....gesloten! Waarom? Omdat ze het nog te koud vonden. Hoe koud het dan is/was? Elke dag tussen de 30 en 35 graden, best koud.......!! Doorgereden naar Wyndham want daar was een nieuwe pier gebouwd waar je heeeeel goed kon vissen. En vooral niet bij de waterkant komen want er zaten nogal wat zoutwaterkrokodillen, brrrr. En het was heeeel goed vissen: het was er vrij ondiep en ontzettend vies water. Peter was heel snel uitgevist. Gelukkig was hier het zwembad wel open en hadden we het hele zwembad voor onszelf!! De lokale bevolking vond het namelijk...te koud! De volgende dag via een prachtig vogelgebied en een niet stromende waterval (bestaat dat? Nou in ieder geval een plek waar normaal een mooie waterval is maar nu door de droogte nog geen druppie) doorgereden naar Warnum waar we overnachtten. En niet alleen de waterval stond droog, alles was en is overal heel droog. Een indrukwekkend gezicht vergeleken bij de vorige keer toen zoveel was overstroomd en iedereen in Warnum was geevacueerd vanwege de overstromingen. Niets meer van te zien, wel knap alles zo snel weer opgebouwd en gerestaureerd. En voor ons leuk om alles nu goed te kunnen zien en op een andere manier te beleven.

En na Warnum was het eindelijk zover: op naar de Bungle Bungles, een plek waar ik al heel lang heel graag naar toe wilde. Ik voelde me helemaal een beetje zenuwachtig. Vanaf de snelweg was het 'maar 55 km' naar de Bungle Bungles. Het was echter een 4-wheel drive track en wow dat was het . Door water, stenen, hobbelige weg en veel bochten...daar deden we twee uur over! En Joyce zat uiteindelijk voorin want ze werd achterin steeds bleker en bleker. Maar: 'we made it'! En het was het waard, dubbel en dwars. Wat was het er gaaf, indrukwekkend en mooi. Kim zal er zeker wat over vertellen. Zoals waarschijnlijk ook over de vele keren verstoppertje die we vanavond met John in Halls Creek hebben gespeeld. En dat is heerlijk vermoeiend dus ik ga naar dromenland. See you later alligator!

Liefs, Pemakijo xxxx