Maandag 2 mei nog in Australië – dinsdag 3 mei weer in Nederland! Terwijl we op Hong Kong Airport zaten te wachten schreef ik heel enthousiast een stuk voor op de reisweblog en net toen we die op de reisweblog wilden plaatsen stopte de laptop ermee…. Dus inmiddels zijn we echt weer thuis, in ons eigen huis in Alkmaar! Lekker? Ja, toch wel erg lekker en we voelen ons er weer 100% thuis! Het is een heerlijk huis en een fantastische plek. Alles zag er keurig uit en… dat horen jullie aan het eind! Het stuk dat in Hong Kong geschreven was aangevuld met echt het allerlaatste stukje van de reis en dan is dit dus echt even het laatste verhaal van de reis, onze mooie, bijzondere reis. Nog even in Vogelvlucht de laatste dagen in Australië. Na een mooie verjaardag van Joyce was het de woensdag erop tijd voor onze ballonvlucht in Northam en mooier dan Kim het heeft beschreven is bijna niet mogelijk…. Daarna nog een paar heel gezellige dagen bij Ryan en op Goede Vrijdag (dat is in Australië een hele bijzondere dag – iedereen is vrij en alles (bijna alles) is gesloten) een luxe lunch bij Delys (met vis, want de traditie in Aussie is om alleen vis te eten – en geen vlees) en een heerlijk diner met Ryan, z’n vriendin Kylie en nog een stel vrienden, gezellie! Pasen brachten we door met Delys en de Helen (tweelingzus Delys) en Brian. Van paaseieren zoeken bij Delys in de tuin tot een visbarbecue bij Brian en Helen. Daar was nog meer familie en het was weer een hele gezellige avond. Tweede Paasdag een memorabele dag: we verkochten onze Van! Aan de ene kant jammer, aan de andere kant fijn om dit af te sluiten en hier niet meer naar om hoeven te kijken. ’s Middags reden we in de auto van Delys (een hele grote! We mochten deze gebruiken wanneer we maar wilden, Delys is echt een schat!) naar Myalup, een plaatsje aan de kust vlakbij Bunbury. Hier hadden we een paar heerlijke dagen, ondanks dat Kim ziek was en het één dag heel koud was, brrr… Donderdagavond reden we terug en kon Peter met Brian naar “Foottie”, een echte Australische Football Wedstrijd tussen Perth en Melbourne. Erg gaaf en heel, heel anders dan voetbal in Nederland – daar gaat hij vast zelf nog heel veel over vertellen…! Vrijdag shoppen en ja echt hoogste tijd om te beginnen met inpakken. Want wat hadden we inmiddels een zooi! En we hebben het gered, anders zouden we hier nu niet op Hong Kong zitten = inmiddels in Nederland zitten! Zaterdag 30 april (terwijl Nederland Oranje was en Koninginnedag vierde) gingen wij naar de Fremantle Markets, nog meer shoppen. Peter, Joyce en ik hadden aardig genoeg van het shoppen, Kim nog niet. Naar de Fremantle Prison geweest en nog ff gerelaxed in het park waar we al meerdere keren waren geweest (en met Hanneke, en met Andy en samen en met z’n vieren 7 jaar geleden). Zaterdagavond super de luxe uit eten met Delys, Ryan en Kylie, mjammie! Zondag naar Mandurah – afspreken met Max en Raylene was niet gelukt – cadeautje hebben we in hun tuin gezet!. Fietsen gehuurd in Mandurah en wat was het ongelooflijk gaaf om weer te fietsen! Yes, Holland – here we come! = Yes, Holland – here we are and we did already cycle a lot today!! ’s Avonds pizza eten bij Mark en Fiona (Delys dochter) en gisteren hadden we nog een geweldige boottocht met dolfijnen, pinguins en zeeleeuwen – en Delys!! De dolfijnen hadden paringstijd en geven dan een hele show weg (nee niet een “paring-show” maar een show over de vrouw verleiden, sprongen maken, wild doen, etc. – heel gaaf!) en er was één zeeleeuw die waarschijnlijk ook mr. Show was want die maakte ook sprongen bij de boot zoals wij nog nooit van een zeeleeuw hadden gezien! ’s Avonds had Delys nog heerlijke pompoensoep voor ons gemaakt en na het eten bracht ze ons naar het vliegveld. Ook Fiona kwam daar nog, erg lief. Kim en Joyce kregen nog heel lief een paar cadeautjes en toen echt tijd voor afscheid. Jammer dat we deze leuke mensen niet mee kunnen nemen!! Maandagavond zaten we dan echt in het vliegtuig! Vanuit Perth vlogen we naar Hong Kong en daar hadden we vertraging dus we kregen ontbijtbonnen van Qantas. En waar ontbeten wij??? Bij Starbucks!! Nu Peter daar toch weer gaat werken (!) kunnen we daar net zo goed iets nuttigen (anders ook hoor, maar ja het klinkt wel leuk). Vanuit Hong Kong vlogen we naar London en daar vandaan naar Amsterdam. We hadden in London vertraging en bij de douane in Nederland waren enorme rijen dus uiteindelijk kwamen we bijna een uur later door de, voor velen bekende, schuifdeuren op Schiphol. Einde Nee, geen einde want er komt nog een heel leuk stuk (vinden wijzelf!). En sowieso betekent elk einde weer een nieuw begin! In het vliegtuig naar Amsterdam werden Kim en Joyce steeds meer opgewonden en Joyce gilde zelfs toen we boven Nederland vlogen! En na 30 uur reizen landden we dan echt op Nederlandse bodem. Eenmaal door de douane snel naar onze bagage en op het moment dat we checkten op welke band deze kwam zagen we in de verte, aan de andere kant van de glazen wanden, gezwaai en bloemen, ballonnen, spandoek en het allerbelangrijkste: dierbare familie en vrienden! Kim en Joyce renden er meteen op af en Peter en ik deden de bagage. Veel te vol geladen reden we met het bagagekarretje naar de schuifdeuren en in ons enthousiasme renden we daar doorheen (niet merkend dat we Peter achter lieten, met bagage en al!) en werden we echt geweldig ontvangen met gejuich en al! Oma’s en opa’s, Mariska, Carlijn, Yanniek, Anja en Leontien vormden het ontvangstcomité. We waren net begonnen met knuffelen en ik had van die kriebeltjes in mijn ogen (zo lief vond ik alles) toen iemand vroeg ‘waar is Peter?’ En dat was eigenlijk een hele goede vraag – we keken om en daar was hij in ieder geval niet. De kriebels/prikkels in mijn ogen waren ook meteen weg want dit gaf in één keer heel andere energie. Ik rende, heel blond, zo door de schuifdeuren terug en daar was onmiddellijk alarm en het omroepen van “wilt u onmiddellijk deze ruimte verlaten” en dat werd snel herhaald. “Wat nu?” Toch doorgelopen want ik wilde naar Peter. Tja…na 7 maanden was ik hem nog steeds niet zat….. De douane deed de volgende schuifdeur voor mij open en het leek net of Peter controle kreeg voor z’n bagage. Gelukkig was dat niet zo (want dan waren we nog een aardig tijdje onder weg geweest). De bagage was van het karretje gevallen, net voor de 1e schuifdeur, en Peter werd heel aardig geholpen door de douane. Ze moesten erg lachen om mijn actie! Karretje erbij gepakt en samen door de schuifdeuren gegaan en dat had als voordeel dat we = eigenlijk Peter (maar ik genoot natuurlijk lekker mee) weer met gejuich werden ontvangen! Knuffelen en de gave teksten (Anja had heel mooi bord gemaakt) lezen en de attenties in ontvangst genomen. En dan is het, helaas, wéér tijd voor afscheid. Behalve van opa Ruut en oma Nel namen we van een ieder afscheid en met een grijns zeiden we tegen elkaar “tot over zeven maanden!!” Gelukkig hadden mijn pa en ma (Ruut en Nel) een taxibusje geregeld want we hadden wel erg veel bagage. Kim en Joyce reden uiteraard met opa en oma mee en thuis troffen we elkaar weer. En het was heerlijk om weer thuis te komen! Shardée had een heel spandoekje opgehangen voor Joyce, er hingen vlaggetjes, er stonden bloemen, er lagen kaarten, de koelkast was gevuld en er stonden hele gave ballonnen! (Monique, bedankt!!). We genoten van de rookvlees, sterrenmuntthee en vooral: graskaas! Joyce nam er een enorme hap uit en genoot 200%! Kim en Joyce renden door het huis heen en leken wel hele gelukkige stuiterballen! Er lag een heel lief cadeautje van Nova in hun bed (bedankt lieve nicht!) en toen kwamen onze kanjers van dochters zelf met een cadeautje….Joyce hield een ‘toespraak’ en bedankte ons dat we deze reis mogelijk hadden gemaakt en dat ze het erg gaaf hadden gehad. Heel stiekem en super attent hadden deze twee meiden een heel gaaf t-shirt voor ons gekocht in Fremantle (bij Perth). Tjee, wat lief, wat lief. En toen slapen in onze eigen bedden. En het moet gezegd worden: wat slaapt je eigen bed toch super lekker! Vers opgemaakt door oma Nel, bedankt ma! We sliepen goed en vandaag, onze 1e dag weer in Nederland, was heerlijk: oma Willy en opa Leen kwamen langs, verschillende vriendinnen en vrienden en we kregen zelfs nog bloemen (allemaal erg bedankt!). We pakten onze spullen uit, draaiden de 1e was en deden van alles in en om het huis. En we genoten van de zelfgebakken appeltaart van Mariska en de Brownie taart die door Roshelle zelf was gemaakt! De 7 maanden waren geweldig, te mooi om in woorden uit te drukken en ook hier thuis zijn is weer heerlijk. En wat waardeer je dan weer wat je allemaal hebt! Qua spullen, qua huis, qua omgeving en heel belangrijk: qua eigen plek en qua vrienden, familie en bekenden! En ook waarderen we, zeker op een dag als vandaag, 4 mei – dodenherdenking, alle vrijheid die we hadden tijdens onze reis en de vrijheid die we elke dag hebben, waar we ook zijn. De vrijheid die wij en velen van ons hebben en waarvan we soms weleens vergeten dat we die hebben en hoe waardevol die is. Wij genieten met respect van onze vrijheid en hopen dat velen dat met ons doen! We willen heel graag alle vrienden, familie en bekenden ontzettend bedanken voor alle berichten, aandacht en contact houden! En zeker ook voor alle attenties hier thuis, het goed voor ons huis en de kippen zorgen, de ontvangst op Schiphol en alles wat er mede voor heeft gezorgd dat we ons echt ontzettend welkom voelen!! Niet alleen de reis was bijzonder, ook alles hier thuis is bijzonder en bijzonder leuk en liefdevol! Nogmaals bedankt!! Oja, we hebben vandaag ook even een telefoon gescoord: 06 13600144 (Peter’s nummer en ik mag hem ook ff gebruiken, lief he?!). Binnenkort ontvangt een ieder het andere mobiele nummer en het nieuwe vaste nummer. Veel liefs, Pemakijo