Terug in Darwin kijken we terug op 8 mooie dagen Bali. Bali staat voor ons voor allerlei mooie dingen en mogelijk betekent Bali : Bijzonder, Anders, Levendig, Inspirerend. Bijzonder alleen al door de cultuur met vooral het Hindoeisme dat een heel belangrijke rol speelt. Overal tempels en tempeltjes, vele rituelen, offers en andere activiteiten om te zorgen voor geluk, kennis, voorspoed, etcetera. Verder speelt de familie(band) een ontzettend grote rol en is de plaats binnen het gezin belangrijk: de eerstgeborene heet Wyan en we kwamen er al snel achter dat er heel veel vrouwen en mannen op Bali Wyan heten!! En zo waren er uiteraard nog meer dingen die bijzonder waren zoals het afdingen, het eten, etcetera.

Anders niet alleen door de cultuur maar zeker ook door de natuur: ongelooflijk groen, heel, heel veel palmbomen, schitterende rijstvelden waar vooral de ouderen werken (de jongeren hebben tegenwoordig andere interesses), mooie zee met hier en daar prachtige koralen en helaas is daar wel een kanttekening bij: op vele plekken, zowel in het water als op het land ligt erg veel rotzooi en vuil. De rivieren zitten vol rommel en als het water hoog komt te staan stroomt het vuil zo de zee in. Het koraal wordt er niet beter op en snorkelen tussen het vuil vonden we ook niet heel inspirerend. Gelukkig was het Noordelijk gedeelte van Bali wat schoner en was het vooral bij Amed schitterend snorkelen. Kim en Joyce waren vooral onder de indruk van een hele kleine en zeer beroemde vis die ze voor in het eerst in levende lijve zagen: Nemo!!! ....En Joyce vond het geweldig dat Nemo samen met z'n vader en moeder was!

Ook het voor het eerst zien van een 'echte' vulkaan (mount Batur) maakte indruk op de dames en geweldig was zeker het relaxen in de natuurlijke hot spa aan de voet van de vulkaan naast het vulkaanmeer....een vruchtensapcocktail en pisang goreng erbij, even schrubben en weer dobberen in het warme water, heerlijk!

Levendig en tegelijk ook anders was het verkeer. Toen we aankwamen op Bali namen we een taxi naar Sanur waar we eigenlijk een auto wilden huren. Het verkeer onderweg maakte al veel indruk op ons: er zijn weinig verkeersregels, men rijdt vlak op elkaar, de brommers scheuren overal tussen door (meestal meerdere mensen of spullen op de brommer en helmen zijn sporadisch) en rood licht betekent dat je nog net even door kunt rijden, aldus onze chauffeur die er dan ook van overtuigd was dat hij niet echt door rood reed. We begonnen te twijfelen over het huren van een auto en toen bleek dat in Sanur de auto die je huurde ook echt niet verzekerd was leek het ons een goed idee om ons rond te laten rijden. En dat was een goed idee: lekker rond kunnen kijken en erg goedkoop.

Levendig zijn ook de mensen die onderweg roepen of je nog wat wilt kopen, of je nog transport nodig hebt, die bezig zijn met hun offers, die toeteren of naar je toe komen en je smeken om wat te kopen. Levendig met alle kleuren, geuren en geluiden. 's Morgens de moskee (een minderheid aan Moslim mensen op Bali die respectvol en vriendelijk met de Hindoeisten samen leven), vele hanen en het eerste geroep maken dat je weet dat er een nieuwe dag gestart is.

En gelukkig is er ook nog voldoende rust, buiten de steden en grotere dorpen is er ruimte genoeg om te relaxen, je boek te lezen, je rust te vinden. Of voor een ontspannende massage. Een uur een heerlijke lichaamsmassage voor 4 euro en omdat ze Kim en Joyce lief en leuk vonden (en volgens ons waren ze zich ook zeker bewust van het feit dat deze lijven kleiner waren en het dus minder dan een uur 'kostte') een speciale kinderprijs!! En die Balinese dames hadden stevige handen, heerlijk!

Inspirerend omdat het op Bali anders voelt, ruikt, kijkt, andere geluiden, andere mensen en andere gewoontes. De mensen lachen veel; ze lachen omdat ze veel lol (lijken te) hebben en ze lachen ook als er iets fout gaat of als ze iets niet weten. En lol was er zeker: de haren van Kim en Joyce werden ingevlochten en de lol begon al bij de onderhandeling. Peter onderhandelde met drie Balinese dames en dat ging van 'special price for you and it's good for us papa'. Peter: 'your price is not good for papa and not good for my Rupiah'. 'Oh papa make us happy'. Peter (die als 'papa' overigens jonger was dan de dames!): 'mahal (te duur), you make Europe price and that makes papa not happy'. En zo ging het nog een hele tijd door met veel gelach, opmerkingen en ... ondertussen ging een van de dames vast de spullen halen! De vorige keer op Bali was ik een betere onderhandelaar, nu was Peter duidelijk de topper! De dames kregen mooie vlechtjes en onder het vlechten werd er vreselijk gelachen om uitspraken, moppen, verhalen en mal doen. Kim en Joyce vonden het super! En Joyce, die nog niet helemaal in orde was, kreeg er een energyboost van!!

Inspirerend was zeker het samen zijn met dolfijnen. Op Bali is een dolfijnen sanctuary waar dolfijnen zijn opgevangen die door vissers waren gevangen en waar de bestemming niet goed zou aflopen voor de dolfijnen. Hier werden ze verzorgd en 'hier' is een afgezet stuk in zee (waar je dus ook met de boot heen gaat) en eenmaal per dag mogen ze naar open zee en komen uit eigen beweging weer terug. Eenmaal per week mogen ze de hele dag naar open zee en ook dan komen ze weer terug. Ook wel logisch want ze krijgen hier 10 kilo vis per dag zonder daar echt voor te hoeven jagen. Ze krijgen veel aandacht en worden door goed betalende toeristen gemasseerd/geaaid en bewonderd! En wij vonden het prima om ook van die toeristen te zijn want het was gaaf, mooi en zeker inspirerend. Er was nog plek de dag voor vertrek voor drie personen dus Kim, Joyce en ik grepen onze kant en Peter was 'onze' fotograaf. Kim vond het eerst heel spannend en Joyce was meteen verkocht! Kim en Joyce vonden het super en straalden steeds meer (zie foto's). Joyce was die dag nog niet in orde en kreeg ook hier veel energie van. De koorts schijnbaar ook want uiteindelijk stond ze rillend in het water met hele blije ogen.......

En voor de balans zijn er natuurlijk ook altijd wel een paar dingen die wat minder zijn. Zo waren er bij het snorkelen veel kwallen. Kleintjes en niet gevaarlijk...wel oervervelend met hun steekjes en het geven van kwallenbeetjes. Kim, Joyce en ik gingen uiteindelijk met lange mouwen en broeken de zee in!! Heel kleurrijk en het hielp ook nog. Peter was de bikkel en ging alleen in zijn zwembroek. Maar ja, die mannen hebben dan ook veel meer haren en zijn natuurlijk minder... aantrekkelijk! Haha!

Het vele gevraag van 'koop wat' , het gebedel en gesmeek is af en toe minder prettig en ook al realiseer je je dat het vanuit hun perspectief en cultuur anders is dan voor ons zou je je soms wel even willen verstoppen. Het hielp dan ook om af en toe even te doen alsof je het niet hoorde. En over het geheel was het vaker leuk en lachen dan vervelend. Balans....

Het eten was heerlijk en van de vorige keren Indonesie (Peter kwam hier voor de 2e keer en ik voor de 3e keer - de eerste keer was in 1992 met Hanneke toen we drie maanden door Indonesie trokken - heerlijk om hier en daar weer even te ervaren dat ik er al eerder was geweest met Hanneke) herinnerden we ons op te letten dat we het eten goed heet aten en op te letten me water. Ondanks dit werd Joyce toch ziek. Twee nachten voor vertrek hoge koorts en diarree. Met paracetemol en veel drinken (ORS) ging het beetje bij beetje beter en kostte het nog een nacht voor Joyce weer een beetje praatjes kreeg. De dolfijnen en vlechtjes gaven energie en nu terug in Darwin (gisterochtend zijn we teruggekomen) is het bijna weer de 'oude' Joyce. Een beetje vet mag er wel bij dus de chocolademousse staat klaar!!

Voor het geografische gedeelte: we zijn gestart in Den Pasar (vliegveld) en vandaar naar Sanur gereden. In de loop van de ochtend bracht Wyan ons naar Padang Bai waar we twee nachten bleven en de vleermuizentempel bezochten. Peter en ik hadden daar ons eigen huisje en Kim en Joyce hadden ook hun eigen huisje, waar wij, als we dat vroegen (!) op bezoek mochten komen! Snorkelen was top in Blue Lagoon en White Beach. Daarna door naar Amed, ook twee nachten. Hier veel snorkelen bij koraal en een wrak. Peter maakte een paar mooie duiken. Daarna een nacht in Tulamben (beroemd om z'n Amerikaanse wrak) en vandaaruit een dag een rondtoer via de vulkaan, hot spa, rijstvelden, koffieplantage, Ubud, atelier en apentempel naar Sanur. In Sanur twee nachten in een resort en vanuit Sanur Balinese dans, dolfijnenbezoek en Kecakdans gedaan en gezien. De Kecakdans was gezang van vele mannen, mannen verkleed als apen, vrouwen die prachtig dansten en uiteindelijk iemand die in het vuur (echt vuur!) danste en rolde... erg indrukwekkend.

Voor het afsluitende gedeelte: het was een prachtige ervaring en met weer nieuwe bagage in onze rugzak (figuurlijk en uiteraard ook gewoon letterlijk door de souveniers die we gekocht hebben!) zijn we terug in Darwin. Terug bij Steve en Rachel waar we meteen heerlijk sliepen en elkaar de volgende dag bij een Aussie BBQ de verhalen van Bali vertelden. Leuk en herkenbaar. We 'showden' elkaar de souveniers en .... genoten van de vis en kip van de BBQ en zeker ook van de zelfgemaakte knoflookboter van Rachel.

Over de laatste dagen Darwin later meer.......

Selamat Tingal en Tidak apa apa, Pemakijo xxxx