Droog in the Outback

En zo kwamen we vorige week vrijdag aan in Broken Hill. Op weg naar Broken Hill weer heel veel water. We zouden eerst onderweg ergens in de bush parkeren en slapen maar het kwam met zoveel bakken tegelijk uit de hemel dat we door zijn gereden naar Broken Hill. Ook daar stroomde het water door de straten en zorgden wij dat we ‘hogerop kwamen’.

Moe ergens langs de weg geparkeerd in Broken Hill en gaan slapen (het was allang donker). De volgende morgen hoorden we van wel héél dichtbij kerkklokken…we stonden voor de kerk geparkeerd! Wegwezen dus want dat was niet echt de bedoeling. We waren nog niet eerder zo snel opgebroken en weggereden!

Broken Hill was een bijzondere plaats. Vele kilometers rijden en niets of niemand tegenkomen en dan in één keer “in the middle of nowhere” een hele stad met alles erop en eraan.

Na onze “holy night” (voor de kerk) bleek de Tourist Information een goede eerstvolgende bestemming. Het weer zou opklaren, we vonden een goede camping en kregen informatie voor onze tocht richting de Flinders Range.

En gelukkig: het weer werd steeds beter en in de loop van de dagen gingen steeds meer wegen open. Het werd echt droger, zonniger en warmer.

Het was ongelooflijk hoeveel wegen gesloten waren – zelfs de Highway van Broken Hill naar Adelaide was dicht en dat is de enige weg die kant op.

In Broken Hill bezochten we de Sculptures Symposium (zie foto’s en video van Kim en Joyce morgen of overmorgen), erg mooi. We maakten mooie wandelingen, gingen naar Silverton (nog meer heel echt in het niets met een paar huizen en paar hotels en waar enkele bekende films zijn opgenomen zoals Mad Max en Mission Impossible 2) en speelden in het zwembad. We bezochten zelfs een museum en tot onze verrassing hadden ze er ook heerlijke chocolade! En dat moet je dan heel snel opeten met de Australische temperaturen, rottig he?

Elke dag worden we wel verrast met nieuwe dingen. Leuke dingen, minder leuke dingen, bijzondere dingen, inspirerende dingen en mooie en lieve dingen. Leuk als je met vijf verschillende nationaliteiten in het zwembad met een bal aan het lummelen bent, minder leuk als je zoveel dode kangoeroes langs de wegen ziet; bijzonder als je de Australiërs hoort die veel overstromingen hebben gehad: niks geen geklaag en bezig met hoe verder te gaan en hoe de zaken op te lossen!

Inspirerend als je je verdiept in de geschiedenis van de Aboriginals, een volk vol verhalen en overleveringen. Mooi is eigenlijk alles: de mensen, het landschap, de dieren. En ten slotte lief: hoe Kim en Joyce er voor elkaar zijn als er iets is of gebeurt, hoe lief ze zijn voor de dieren.

Na Broken Hill vertrokken we naar de Flinders Range National Park (N.P.) en kwamen begin van de avond (afgelopen maandag) aan in Hawker aan de rand van dit N.P. We bezochten twee prachtige Lookouts en bij de laatste besloten we meteen te overnachten. Ondergaande zon, elkaar verhalen vertellen en steeds meer sterren….

De volgende ochtend allerlei kangoeroes om ons heen, erg gaaf.

We reden door naar het “echte” N.P. en verbleven enkele dagen in Wilpena. Droog, heet en ongelooflijk mooi was het daar. Beroemd om z’n Wilpena Pound, een soort natuurlijke krater en vele bergen, dalen, kloven en natuurschoon. Waar we kampeerden waren nog meer kangoeroes (en kangoeroes met jonkies !!) die ook nog naar je toe kwamen en ja: we mochten en konden ze aaien!! Joyce kreeg er geen genoeg van!

We deden een tour met gids en 4WD en leerden veel over de natuur, het ontstaan van dit gebied, zagen fossielen en hadden spectaculaire uitzichten.

Te bedenken dat we liepen daar waar miljoenen jaren geleden ook dinosaurussen rondliepen….

We sliepen één nacht buiten bij een heldere sterrenhemel en…volle maan!!

En ja: goed afgeschermd door klamboes e.a. materiaal, want je zal maar een slang wezen en al dat schoons zien liggen…

We waren al deze dagen “van de wereld afgesloten” en dat zal de komende weken meer gebeuren. In geval van nood hebben we een echt “bakkie”!

Vanuit de Flinders reden we naar Port Augusta waar we afgelopen vrijdag aankwamen. Het was er een paar graden koeler: 36 graden en wat meer zeewind.

En overal, zelfs in de Fllinders Range N.P. zijn zwembaden – zo ook hier op de camping. Met lekker veel chloor en dat droogt onze huid nog meer uit. Zo’n mix van hitte, droogte, veel zand, wind en chloor maakt dat zelfs de nek van Kim en Joyce eruit zien als ware zij 80 jaar oud! We smeren ons ‘rot’ en er zit maar één ding op: vervellen net als de slangen. En dat proces is de afgelopen dagen gestart. Mooi hoe de natuur dit weer oplost!

Tot gauw. Liefs, Pemakijo xxxx