Ere wij ere toekomt: jazeker het vorige verslag was door Peter geschreven!!

En meteen voor allen en iedereen: het gaat goed met ons, we zijn weg uit de overstroomde gebieden. Wij zitten, rijden, leren en lopen in de….zon – in de Outback van Australië!

Het was een ontzettend goede zet om “echt” met de Van op weg te gaan en dan ook nog richting het Zuiden. Het Noorden hadden we dus “gedelete” uit onze plannen en we reden via Brisbane naar de Gold Coast. Het was wisselvallig weer en we reden langs “Wet and Wild”: voor ons op het lijf geschreven. En als het ging regenen… nat werd je er toch! Het was vrij druk en erg leuk. Superlange en adembenemende glijbanen. Zo was er één nieuwe attractie die mij bleef trekken (Peter vond hem net iets te heftig en de dames waren te licht en dat vonden ze erg jammer). Je ging in een buis staan. Ze deden de glazen deur om je heen dicht en op slot….dan werd er afgeteld en voor je het wist ging de bodem onder je weg, letterlijk onder je weg en je denderde recht naar beneden en… de rest ben ik een beetje kwijt!! Wie doet zoiets nou voor z’n lol? Was het een inspirerende, gave ervaring of juist een angstaanjagende, maffe ervaring? Mocht je ooit de kans hebben: doen!

Na Wet en Wild reden we verder en gingen onze 1^e nacht “vrij” kamperen (Palm Beach), vlak bij het strand, spannend en leuk. Vlak naast ons kwam zo’n zelfde soort busje staan, gezellie. Peter had heel kundig in onze Pop Up (dak wat omhoog kan) een bed voor Kim en Joyce gebouwd/gemaakt en die vonden het heerlijk liggen en hadden goed geslapen. Wij moesten nog een beetje onze draai vinden…

De volgende ochtend naar een Wildlife Sanctuary gereden (waar ze dieren opvangen, in dit geval Koala’s, Walibi’s en verschillende vogelsoorten en reptielen) en we waren de 1^e en één van de weinige bezoekers. Mogelijk door het natte weer. Het was er mooi en dat vonden ook de muggen.

Het weer bleef nat dus een heel eind gaan rijden, tussendoor even een duik in een baai bij Byron Bay en weer verder. Hanneke en ik waren in 1992 ook in Byron Bay geweest – lijkt gisteren (haha) – en ik voel me net zo’n oude dame die samen met haar vriendin op een bankje zit en zegt “weet je nog…. Wat is het veranderd he?!” Supertoeristisch, supervol en super veel auto’s langzaam rijdend (file?).

We belandden uiteindelijk in Yamba aan de kust van New South Wales en daar was het redelijk weer en de camping (Blue Dolphin Resort!) was erg leuk en mooi. Twee nachtjes gebleven en Kim en Joyce hadden meteen vriendinnetjes. Er waren meerdere zwembaden en ook een tennisveld. Wij als echte profs tennissen…. Joyce sloeg hard en ver en Peter ook (ballen over het hek??) en Joyce zegt enthousiast: “papa wat ben ik goed hè, het veld is gewoon te klein voor mij!!” Kim bakte zelf pannenkoeken en onze Van heeft toch echt alle faciliteiten die we nodig hebben, lekker ding die Van!

En als Joyce dan zegt bij vertrek: ‘bye bye, have a nice day and it was nice to meet you’ dan luisteren twee trotse ouders op afstand.

De weersvoorspellingen werden er niet beter op en met stortregen reden wij weg Via Crafton het binnenland in. Niet verder naar het Zuiden, wel richting de zon. En dat was echt een hele goede keus.

Misschien kennen jullie dat wel, dat gevoel dat wanneer je net ergens de laatste bent en achter jou gaat de deur of het hek dicht en jij mag er nog net in of door. Zoals bij een attractie die net gaat sluiten of als je nog net de winkel in mag als je echt nog iets heel hard nodig hebt uit die ene winkel. Nou dat gevoel dus.

Dat hadden wij toen we via de Great Divine Range het binnenland inreden en zulk ongelooflijk slecht weer hadden dat we steeds meer water op de weg zagen en niet alleen water, maar ook steeds meer modder en modderstromen en die stromen sleepten steeds meer bomen e.a. dingen mee. En op dat moment werden ook wegen afgesloten en waren wij op één belangrijke weg de laatste die er nog door mochten. Achter ons werd de weg afgesloten - “Road Closed” - wow wat een mazzel!!

We reden nog enige tijd met heel veel regen en langzaam maar zeker werd het beter. We overnachtten ergens onderweg en gingen de volgende ochtend meteen weer verder. Onderweg hoorden we van verschillende mensen dat we echt mazzel hadden gehad – steeds meer wegen dicht – zo ook van de Roadtrain chauffeur, hij was de laatste truck die er nog door mocht. Hij was op weg naar huis en had nog wat eten over en gaf dat aan ons (als je de grens van New South Wales naar South Australia overgaat mag je geen brood, groente, fruit e.d. meenemen i.v.m. eventuele fruitvliegjes….bijzonder hè?) – daarbij ook een heel nieuw brood: en laat ik dat nou net bij de vorige supermarkt hebben laten liggen – hoe bedoel je geluk? Want voorlopig zouden we geen winkel meer tegenkomen en we hadden nog niet gegeten! Thanx mate! We gaven hem water voor koffie en wat lekkers en geven en nemen was weer in balans.

Helaas hoorden we ook de afschuwelijke verhalen van de vloedstroom/ overstromingen en mensen die waren omgekomen en waren vermist. Uiteraard Hanneke gebeld en daar is alles nog goed. We houden ook contact met andere vrienden in de buurt van Brisbane. Dat het zo kan spoken, de natuur gaat z’n eigen gang en het water is ijzersterk.

Inmiddels zijn wij dus in de zogenaamde “Outback” aangekomen (nog wel New South Wales), het meer afgelegen gedeelte. Goed weer en we verblijven momenteel twee nachten aan de rivier in Nyngan. Eenvoudige en leuke camping, zwemmen in de rivier, veel mooie vogels, vissen, boomkikkers en heel veel muggen! Echt 200% in de natuur. Toen ik gisteren naar de wc ging plaste ik bovenop een groene boomkikker die in de toiletpot zat…. Toen ik vanmorgen m’n waterschoenen aantrok om te gaan zwemmen glibberde het aan mijn voeten: de grote broer van de groene boomkikker in mijn schoen, brrr. Een grote rivierkreeft in het net van Peter die fors aanviel toen Peter hem wilde pakken! Geritsel naast ons in het bosje: staan we oog in oog met een prachtige groene papegaai! Kim en Joyce die kangoeroes voeren en mieren zo groot als vier Nederlandse mieren bij elkaar om over de kakkerlakken maar niet te praten. Welcome to the Outback!

Van hier gaan we naar Broken Hill (prachtige Flinders Range) en door naar Port Augusta waar we ons goed gaan voorbereiden voor de trip naar Darwin. Het bereik (zeker voor onze telefoon) is hier en daar matig tot geen bereik. Hoe en waar we gaan en hoe lang we ergens blijven bekijken we per dag – “we just take one day at a time!” Lekker hoor, moet je ook eens proberen!

Dikke Outback knuffels van ons! Pemakijo xxxx