'Raindrops keep falling on my head..' En ook al blijft het ongeloveloos veel regenen, de temperatuur is zeer aangenaam, rond de 25 graden. En ja: het mag warmer. En ja: we hadden een leuke kerst.

De avond voor kerst aten we met Hanneke en de kids en na het eten ging Peter met allevier de kinderen nog even rondrijden om lichtjes te kijken. Ver kwamen ze echter niet want onze Van besloot dat het mooi was om rust te nemen op kerstavond! Ik met Hanneke's auto erheen en Peter had besloten dat het de accu was dus wij enthousiast alles aangesloten en starten maar....niet dus. De kinderen vonden het allang een gaaf avontuur en stonden op straat te dansen en zongen kerstliedjes. Het duurde wel erg lang dus eerst de kinderen naar huis gebracht. Onze ervaring leerde inmiddels (het was niet de 1e keer dat de Van ermee stopte) dat het wel de accu was en dat het soms even duurde. Je zou natuurlijk verwachten: aankoppelen en klaar is kees. Mazzeltje op dat moment: het was droog! Na veel geprobeer en gezoek en de Van die opeens van het heuveltje begon af te rijden (waardoor ook bij Hanneke's auto alles zwart werd) bleek dat één van de startkabels bijna door was. En dan is een technische man toch wel erg handy! De boel gemaakt, aankoppelen en ja hoor: meteen starten! Waren we er meteen achter waarom het de vorige keren ook zo moeizaam ging. In ieder blijkt het dus iets met de accu en dat wordt a.s. woensdag door John, de specialist, opgelost. Gaat meteen Lee, die naast John z'n werkplaats heeft, het slot van de deur in orde maken zodat we aan de bestuurderskant weer normaal in en uit kunnen stappen. Best handig toch? Erg aardige mannen en je kent het wel: 'no worries mate'. Komt dus helemaal in orde en ondertussen was de kerstavond zover voorbij dat ook wij naar bed gingen.

De volgende ochtend hadden we pakjesfeest en kerstbrunch. De ouders van Andy, Reg en Moira en Andy's broer Bruce (in wiens appartement wij verbleven in Sydney) met vriendin Charita waren gekomen dus pakjes werden uitgepakt. Er was best veel en Peter had toch wel de topper: en een viskoffer (die nieuw bij de Van zat en ik er snel uitgepikt had....) en een Yabbe pump (zoek maar op internet!!) van Hanneke. Iedereen was blij en mistte tegelijk Andy. Na de brunch ging de familie dan ook op naar Andy en wij gingen met z'n vieren - met de Van - naar Nick, Rachel en hun zoons, Joël en Jacob. Aardig weer in de morgen en in de loop van de middag steeds meer regen. Nick had heel gaaf een enorme slide gemaakt: stuk zeil langs de heuvel naar beneden zo een klein meertje in. Daar hadden de kids wel zin in en met een band en bodyboard ging de één na de ander proberen. Helaas lagen er hier en daar flinke keien onder het zeil en dat leverde en een lach en een traan op. Joyce dikke enkel en blauwe plekken op haar kont, Joël schaafplekken en stoere Peter...ging op z'n knieën met het bodyboard naar beneden. En dat heeft ie geweten: hij gleed eerst prachtig, echt en toen viel hij ook... minder prachtig. Schaafplekken, bloed en hij is zich heel bewust geworden van allerlei onderdelen van zijn lijf! Rachel vond het echt erg en wij zeiden....'no worries'. Joyce werd in de watten gelegd en al snel rende iedereen weer vrolijk rond. We bleven slapen en werden door Jeffrey gewekt. Als je dan 'knor, knor' hoort vlak onder je raam is er even een kleine schrik...want Jeffrey is het grote, dikke varken. En gek op...Peter! Hij wou zelfs bij Peter in de Van. Peter sloot zichzelf en Kim snel op in de Van!

In de ochtend reden we allemaal weg, wij naar huis en Nick naar z'n broer Ben waar ze 2e kerstdag gingen vieren (Nederlands bloed, hier kennen ze geen 2e kerstdag - dat is boxing day). Voor we naar huis gingen even naar een paar shops, enoooorme uitverkoop en enooooooooooooorme drukte - jeemig de peemig de Kalverstraat was er niets bij. Snel vertrokken want dat hadden we gauw gezien. In de middag kwamen er verschillende berichten van Nick en Rachel onze kant op - of we alsjeblieft ook naar Ben kwamen. Ben en Celia (ouders Nick en Ben en die wij ook kennen) waren er ook en er was heel veel eten.... Pluk de dag en het voelde ok om te gaan dus in de regen (want vanaf 1e kerstdag is het niet meer gestopt met regenen) naar Ben Knottenbeld. Hij en z'n vrouw hebben zes kids, twee erbij van Nick en twee van ons - maak je borst maar nat - alleen van de regen dan, want ze gingen ontzettend goed en gezellig met elkaar. En dat gold ook voor de volwassenen. Nog even met z'n allen gebeld naar Frank en Monique en andere familie in Holland. Toen Nick probeerde op z'n beste Nederlands te zeggen 'ik ben op Skype' en dat kwam er uit als 'ik ben op schijt' lagen de Nederlandstaligen in een deuk! Mochten ook blijven slapen en hebben toch voor ons eigen bedje gekozen.

Vandaag, de 27e, taal en rekenen en eerlijk is eerlijk: Peter en ik vinden het lesgeven af en toe een hele uitdaging. Kost best wat energie en geduld en we hebben nog meer respect gekregen voor alle leerkrachten! Niet onze roeping en uiteraard doen we het met liefde voor Kim en Joyce. En hoe mooi is het als ze ook elkaar kunnen helpen: vanmiddag gaf Kim Joyce les!

En nog mooier: Hanneke kwam vandaag thuis met heel goed nieuws: Andy komt a.s. woensdag thuis, joepie! Z'n bloedwaarden gaan heel goed en zoals gezegd kan de chemo thuis. We gaan hem uiteraard vertroetelen! En verder moeten we er dan voor zorgen dat we af en toe ook heel irritant met z'n allen tegen elkaar doen zodat het afscheid straks wat makkelijker gaat....

Als laatste feliciteren we ons superleuke nichtje Nova van harte met haar verjaardag!! Hieperdepiep Hoera!!

Iedereen een hele mooie jaarwisseling en op naar 2011 - en ik kan het niet laten....wij zijn lekker eerder in 2011 dan jullie! Liefs, Pemakijo