Dat plannen altijd kunnen veranderen weet eigenlijk iedereen wel. Wij hadden dat al den lijve ondervonden in Zuid-Afrika en ook hier in Australië wordt dat weer bevestigd. In het vorige reisverslag was al te lezen dat Kim bij aankomst bij de Eerst Hulp belandde en toen maakten Hanneke en ik nog een grapje dat we beter een abonnement konden nemen (Hanneke's moeder was er niet al te lang geleden beland met een gebroken pols!) en ja hoor: afgelopen zondag bracht Andy er een bezoek. En dit bleek helemaal niet grappig. Hij was vorige week al ziek en beroerd en we waren allemaal blij dat hij uiteindelijk naar de dokter ging, maar het bleef beroerd. Afgelopen zondag zelfs zo dat hij naar de Eerste Hulp ging. Ze hielden hem meteen en het bleek dat z'n bloed helemaal niet in orde was en z'n milt veel te groot. Andy werd met ambulance doorgebracht naar Brisbane Royal Hospital en daar bleek dat de kans erg groot is dat het om leukemie gaat. Bah en nog eens bah. We zijn inmiddels twee dagen verder en ze zijn al gestart met Chemo om z'n bloed te behandelen en voor z'n milt heeft hij ook iets gekregen, dat gaat gelukkig iets beter. De beenmergpunctie moet a.s. donderdag meer inzicht geven in hoe en wat precies. We zijn erg blij hier te zijn om Hanneke en de kids te ondersteunen (Andy en Hanneke zijn er zelf gelukkig ook erg blij mee) en voor de praktische dingen te zorgen. De 1e avond gingen Hanneke en ik ook samen naar het ziekenhuis en daar waren natuurlijk de tranen en ook de lach. Hanneke en ik hadden vlak bij het ziekenhuis een nieuwe ervaring: spookrijden (had ik toen we reisden al eens gedaan in Canberra en nu was Hanneke zo vriendelijk het ook een keer te doen zodat we de ervaring konden delen!!) en we maakten grapjes met Andy op z'n bed. Ze zijn allebei hartstikke positief, heel mooi.

Ons plan was de eerste twee weken dat we hier in Dicky Beach waren meerdere nachten weg, maar door de ongeloveloze hoeveelheid regen viel dat in het ...water. Nu zouden Andy en Hanneke met Natasha en Niels een week naar Sydney gaan en wij hier in hun huis blijven. Gaat uiteraard niet door en plannen worden aangepast. Want Hanneke krijgt het even voor haar kiezen: een vriend van Andy en Hanneke is ook net overleden dus vrijdag nog begrafenis. Het loopt hier thuis verder goed, met name ook omdat de kinderen erg goed gaan met elkaar dus dat loopt prima zo. Hoe kerst en oud & nieuw eruit gaat zien weten we niet en we zien het wel. Helemaal oké zolang Andy maar vooruit gaat. Belangrijkste: om elke dag te nemen zoals hij komt en zoals altijd: genieten van de leuke dingen en van de kleine, simpele, mooie dingen. Want je ziet hoe snel het soms kan veranderen. Dus inderdaad: Pluk de dag!

Inmiddels hebben we ook andere vrienden van ons bezocht hier vlak bij (Nick and Rachel), erg leuk. Ze hebben een groot huis met heel veel land; koeien, paard, varken en leuke crossfietsen. Kim en Joyce kwamen zwart terug - alles was erg modderig door de regen. We genieten van onze Van en die vertoont hier en daar wat gebreken (kleine dingen hoor) dus Peter is druk met hem echt in orde te maken. Wat extra dingen er op en eraan zodat we makkelijker al onze spullen kwijt kunnen en ook een waveboard op het dak. Dus zo hier en daar horen we van Peter: 'ik zit weer ff in m'n Van'.

Het is zes uur geweest dus tijd om te koken. Ik kook zowaar (meestal doet Peter dat - wat een man he'?!) en Kim maakt een heerlijke fruitsalade. Die wordt afgeserveerd met een jammie chocoladesaus.

Tot gauw. Liefs, Pemakijo