Met Zuid-Afrika nog in gedachten en in onze lijf en leden, arriveerden we 30 november 2010 in Sydney te Australië. We hadden op een zonnige ontvangst gerekend na 11 uur vliegen en al wat we kregen was regen en nog veel meer regen. Mogelijk was een teken om eerst eens lekker uit te rusten en dat daarna de zon vanzelf ging schijnen…. Zo gezegd zo gedaan. Na een kleine inspanning (met rugzakken naar de ferry in het centrum van Sydney. Daar namen we de ferry naar Manly, Noord-Sydney) konden we onderuit zakken op de ferrie die ons meteen meenam langs de beroemde Harbour Bridge en the Opera House, toch nog een warm welkom, prachtig. Ondanks het weer was het prachtig: de baaien, de huizen, de boten.

In Manly haalde Hanneke’s schoonvader, Reg, ons op en bracht ons naar het appartement van Hanneke’s zwager, Bruce. Erg leuk appartement vlak bij zee, mazzeltje hoor. Daar was het echt relaxen en wennen aan het tijdverschil (10 uur later dan in Nederland). Beetje leren en op zoek naar nieuwe computer en nieuwe camera voor Joyce. Toen we lekker gesetteld waren gebeurde het…. de zon ging schijnen! Genoten van het strand en het mooie centrum van Sydney. We wilden ook op de Harbour Bridge klimmen; toen we informeerden naar de minimum-leeftijd en prijs bleek Joyce te jong en de kosten maar liefst 208 dollar per persoon!! Toen Peter spontaan zei “maar we willen de brug niet kopen hoor!” moesten ze wel lachen. En toen bleek dat we voor dat bedrag ook niet eens een stukkie van de brug mee mochten nemen, gooiden we het er maar op dat Joyce nog te jong was en we dus allevier niet gingen!

Tja, de prijzen waren wel even wennen na Zuid-Afrika en bovendien hadden we nog prijzen van 6 jaar geleden in ons hoofd…(toen we ook met z’n vieren in Australië waren). We haalden bij een winkeltje onderweg een zakje zoutjes, brood en flesje cola: 12 dollar, zeg maar 9 euro. Bewust omgaan met geld dus. Bewust een nieuwe computer en mooie camera voor Joyce gekocht, lekker hoor. Sinterklaas bleek uiteindelijk toch niet te zijn gekomen…. Waren wij wel lief geweest?

Het was ook fijn om Reg en Moira (schoonouders Hanneke) weer te zien. Daar hadden Hanneke en ik toen we in Australië rond reisden in 1991/1992 een aantal weken gelogeerd. Dit doordat Hanneke verliefd was geworden op Andy, een echte Aussie, en zijn ouders haar natuurlijk graag beter wilden leren kennen. ‘

Op 5 december naar Brisbane gevlogen waar Hanneke ons op kwam halen van het vliegtuig. Heerlijk om haar weer te zien! Naar Dicky Beach gereden en guess what: regen, regen en nog meer regen. De voorspellingen waren ook niet best volgens Hanneke.

Begin van de middag kwamen we op de Lyon Street bij haar huis en daar was het echt heel mooi geworden: enorme veranda/overkapping en zwembad. We vielen met onze neuzen in de boter: naast het feit dat de kinderen (Hanneke heeft een zoon en dochter, Niels en Natasha) het geweldig vonden om elkaar weer te zien werd die middag met meerdere Nederlanders bij Hanneke Sinterklaas gevierd. En zelfs Zwarte Piet was gekomen, wow dat was een lange reis voor Piet geweest. Ik hielp Piet in de “aanloopfase” en ook de kinderen waren goede hulpen. Heel apart: pepernoten, strooigoed en taai taai hier Down Under!!! En we waren toch lief geweest want iedereen kreeg een cadeautje. Kim en Joyce waren erg blij met een prachtig kleurboek. Die Nederlanders ook, graag willen vasthouden aan Oranje tradities, how about that? Of hoeven we daar niets van te vinden..... Waar we wel wat van moesten vinden: vlak voor het einde van het feestje kreeg Kim een trapeze trap die in het zwembad hing, hard tegen haar hoofd: gat in haar hoofd. Beetje diep dus Peter en Andy namen Kim mee naar de eerste hulp. Natasha ging mee ter ondersteuning, erg lief. Ondanks vele wachtenden werd Kim heel snel geholpen en werd het gat gedicht met “super lijm”! Hele lieve dokter en de rekening….. nul komma noppes. Australië heeft nog steeds een verdrag met Nederland dat je in public hospitals niet hoeft te betalen als je verzekerd bent. Isn’t that cool? Met een heerlijke ijs had Kim er weer een bijzondere ervaring bij en was het duidelijk dat wij gearriveerd waren!!

De eerste dagen in Dicky Beach….regen en regen. Dat het zo lang achter elkaar zo kan regenen, ongeloveloos. Zwemmen in de regen is best lekker, de temperatuur is heerlijk hier. En de regen hielp ook om even flink door te werken met de verschillende schoolvakken.

En mazzel voor Kim en Joyce: ze mochten twee dagen mee naar de school van Natasha en Niels. Daar gingen de dames: in uniform en lunch mee! Ze hebben het erg naar hun zin gehad en kregen zowaar ook meteen twee uitnodigingen voor partijtjes: één van een vriendinnetje van Natasha en die van Natasha zelf!

Eenmaal gesetteld hetzelfde recept als in Sydney: de zon ging schijnen!! Vele dagen heerlijk weer en af en toe regen. Alles gaat erg lekker en de zee is zalig. Peter en ik sporten op het strand en Kim en Joyce mochten meedoen aan een reddingsbrigade training, heel gaaf en de trainer was onder de indruk: en hoe ze af en toe in hun fanatisme naast de surfboard in het water vielen (erg leuk voor funniest home video) en tegelijk ook hoe goed ze het meteen konden. Deze week mogen ze meteen weer meedoen.

Afgelopen weekend ook een heerlijke dag weggeweest met de boot van Andy en Hanneke, naar Bribie Island. Af en toe komt er een helikopter voorbij die checkt of er haaien zijn….

En goed nieuws voor ons: we hebben vandaag onze campervan gekocht!! Een Totoya busje dat voor de komende vier-en-halve-maand ons vervoermiddel en ons huisje zal zijn! Wat zal deze veel van Australië zien… Foto’s volgen.

Oja: Natasha en Niels hebben nu 6 weken zomervakantie, het is hier 9 uur later dan in Nederland (Brisbane kent geen daylight saving), de kerstboom staat sinds vandaag en Joyce en ik hebben een nieuwe bikini (belangrijk nieuws, toch?).

Iedereen en ook zeker groep 7 bedankt voor de leuke reacties. Mariska, bedankt voor de fotoruimte die je ons hebt geschonken en iedereen die in van deze weken jarig is/was: van harte gefeliciteerd!

Veel plezier in de sneeuw en een warme knuffel vanuit Down Under, Pemakijo xxxx