Daggie zonder die kinderkies…

Een dagje zonder onze kinderen, want ook vandaag, donderdag 21 oktober, zijn Kim en Joyce weer naar de school in Klawer-Noord, in hun “eigen” (ahum) klas. Ze willen graag zo vaak mogelijk!

Oja: iedereen die deze week jarig is: alsnog gefeliciteerd of alvast gefeliciteerd – het zijn er namelijk baie veel: Ina, Franka, Monique, mijn pa en iedereen die ik vergeten ben te noemen.

Afgelopen maandagochtend waren wij dus op de school. Er werden op een verhoging bij het schoolplein vier stoelen neergezet en daar mochten wij op zitten. En dan komen er keurig in rechte rijen een groep kinderen op je af en gaan keurig recht voor je staan. En niet op een paar meter afstand of zo, nee we konden elkaar aanraken! Eerst de oudste kinderen en dan aflopend naar steeds jonger. Dus van een paar kinderen stonden er uiteindelijk meer dan 800 kinderen en leerkrachten recht en vlak voor ons. Voel je je dan bekeken en wat opgelaten? Ja dus. En we werden dan ook door heel veel mooie donkere ogen bekeken.

En zenuwachtig? Ja. En of we ook gaaf vonden? Ja.

We hebben goed rondgekeken en ons heb baie veel oogkontak. Ook herkenning bij sommige kinderen die blij naar ons knikten en wij natuurlijk naar hen.

Na het mooie praatje van John Cloete, die Prinsipaal, gingen we gezamenlijk bidden en ook voor onze komst werd bedankt……

En toen was het woord aan die Oranje mensen. Eerst hield Peter mooi praatje en John Cloete had gevraagd of wij ook Nederlands wilden spreken omdat ze dat erg leuk vinden. Af en toe biekie (beetje) Afrikaans en er werd om sommige woorden ook gelachen… En toen Peter vertelde dat we ook sokker gingen spelen met daarbij Bafana Bafana zei lachte iedereen blij.

En of je voor zo’n grote groep zonder megafoon kan praten? Zeker weten. Wat zijn ze keurig stil, echt heel veel discipline. Dus Joyce en ik konden ook prima een stukje op de didgeridoo spelen en ook op de djembé. Samen voor deze enorme groep Afrikaanse mensen, baie lekker (leuk)!

Daarna was de beurt aan Kim en Joyce. Ze mochten bovenop een stoel staan en deden samen de bodypercussie die Joyce afgelopen zaterdag van één van de jongens had geleerd (op vorige filmpje te zien) en ze deden nog wat met shakers en…..ze kregen een héél groot applaus!! Peter deed het afsluitende praatje en wederom een enorm applaus voor ons allen – baie baie dankie – we waren er stil van.

Alle kinderen gingen naar de klas en meester Dennis (van cultuur en ontwikkeling) nodigde Kim en Joyce uit om op de school te komen. En Kim zei meteen enthousiast “ja”! John Cloete vond het ook een heel goed idee en er werd meteen voor de volgende dag afgesproken. Kim en Joyce konden niet wachten.

Gelukkig hadden we ook die dag Die Werkwinkel en Melissa kwam weer helpen. Om half drie zaten er al heel veel kinderen voor de kerk….en dat werden er meer en meer. Tot dik over de honderd.

De conciërge, oom Hannes, hield praatje op de stoep voor al de kinderen over wat wel en niet mocht. Daarna startten we met kinderen naar binnen laten………eerst chaos en langzaam maar zeker meer structuur – daar zijn ze ook aan gewend en werkte goed. Eerste Werkwinkel bijna 30 kinderen, tweede werkwinkel 26.

Peter deelde briefjes uit voor de werkwinkels van de volgende dag en ja….. daar werd ongelooflijk mee gesjoemeld. Van elkaar afgepakt, andere stukjes papier en noem het maar op.

Er waren natuurlijk veel teleurgestelde kinderen die er niet in konden maar velen waren weer blij toen Peter met ze ging voetballen. Bafana bafana!

En heel belangrijk: heel veel blije kinderen in de werkwinkel.

En dat geldt eigenlijk voor alle dagen: veel blije gezichten, er wordt goed geluisterd, er wordt leuke muziek gemaakt en heel mooi getekend. Kim en Joyce krijgen baie veel tekeningen met de allerliefste dingen erop!

Dinsdagochtend ging om kwart voor zeven de wekker………..half acht moesten de dames op school zijn! Wat hadden ze een zin. John Cloete bracht ze naar hun klas en ze hebben een geweldige dag gehad. Daar zullen ze zelf over schrijven deze week. En zeker ook over het feit dat Peter de rekenles heeft gegeven!!! Die leraar was namelijk ziek en Peter heeft ingevallen, wow. De video spreekt boekdelen:

http://www.youtube.com/watch?v=flaqrmKMUe4

Ook zijn er een paar hele vriendelijke, lieve meisjes waarvan de één iets vertelt op de video (voor Ellen, Johnny, Lies en Boukje) en één speciaal voor ons iets vertelt in de “kliktaal” – heet anders maar wij noemen het zo. Het gaat met een hele speciale klik:

http://www.youtube.com/watch?v=XsGrCxA_9rk

Als laatste nog dit: wij mailen vrij weinig omdat wij in Klawer geen internetverbinding hebben en hier apart voor naar Vredendal rijden, 22 km verderop. En het duurt dan vrij lang om alles te oploaden en te versturen. We houden het daarom zo veel mogelijk bij de reisweblog, foto’s en filmpjes.

Veel liefs, Pemakijo