Sinterklaas in Sydney

We dachten dat Sinterklaas Sydney had overgeslagen.....mooi niet. In eerste instantie vond hij het te warm en dat betekende dat onze laptop (met wereldwijde garantie....) in Australië niet gemaakt kon worden - vette tegenvaller. Zelfs contact met HP Nederland en het mocht niet baten. Als er onderdelen uit Nederland opgestuurd moeten worden kost dat 'maar' drie maanden.

Gelukkig dat Sinterklaas toch besloot aan te meren, vlakbij het Opera House, en voor die Oranje mensen toch een nieuwe laptop regelde! En hij werkt top! Meteen ook een nieuw cameraatje voor Joyce gekocht (ze vonden het verhaal over de Baviaan die de camere heeft gestolen (echt!) prachtig en dat leverde nog extra korting op ook!).

Verhalen, filmpjes en foto's volgen nu weer volop. En wie met de laptop het meest blij is....Peter! Hij miste hem na korte tijd wel. En hij heeft nu nog een betere ook! Dank u Sinterklaasje!

Liefs, Pemakijo uit een mooi Sydney. xxxx

Zuid-Afrika - Swaziland - Zuid-Afrika

En dan is het inmiddels 7 december 2010 en is het en leuk dat de laptop het weer doet en leuk om terug te kijken wat er na 14 november voor mooie dingen gebeurden. Een hele rugtas vol!!

Maar eerst wil ik nog even iedereen bedanken voor de leuke reacties en zeker de felicitaties voor mijn verjaardag. Per mail, per telefoon en via de reisweblog, super leuk!!

Inmiddels beland aan de Oostkaap van Zuid-Afrika. Sint Lucia was een andere Sint Lucia dan Peter in gedachten had (ligt dat niet ergens bij de Caribische eilanden… wat scheelt het!!), maar het was er ook erg mooi. En erg toeristisch. Dat maakte overigens niet dat onze laptop gemaakt kon worden (die in Sint Lucia niets meer deed) of dat er goede internetverbinding was. En het was ook prima even zonder……

De natuur rondom Sint Lucia was prachtig en er waren voor ons dieren die we voor de eerste keer in het wild zagen: zebra’s, buffels, neushoorns, antilopen, impala’s, allerlei vogels en natuurlijk nog meer apen. Zeker ook naast onze slaapplaats: ‘s morgens maakten ze ruzie en speelden “pakkertje” of zoiets – overdag zaten er ook twee apen in een grote boom met een slingertouw, maar die heetten Kim en Joyce!

We leerden hier ook meer over de Zulu cultuur, kwamen bij een traditionele (of toeristische?!) medicijnvrouw en brachten met onze ballonnen een bezoek aan een Zulu kinderopvang.

Het bezoek aan het Hluhluwe/Imfolozi National Park was één van de hoogtepunten. We verbleven in het wildpark tussen de verschillende wilde dieren: olifanten, giraffen, buffels, neushoorns, leeuwen, luipaarden (ook al was deze laatste er wel, we hebben deze als enige van de Big Five niet gezien, de overige vier wel) , hyena’s en nog veel meer. Joyce stond zelfs oog in oog met een Hyena (weliswaar achter de glazen wand van ons huisje) en ik weet niet wie er meer schrok…. Joyce vertelt haar eigen verhaal op de video voor Groep 5.

Olifanten kwamen soms te dicht bij en vooral giraffen zo vlak bij is adembenemend, wow…….en zeker als dat met ukkies erbij is. De baby five betekende voor ons: giraf, zebra, neushoorn, olifant, aap. Papa aap was overigens brutaal: toen Peter in de auto een broodje at, sprong hij op de auto, over de motorkap, op de spiegel en op de zijramen. Een leuke en ook beetje kippenvel ervaring.

Na dit prachtige wildpark koers gezet naar Swaziland en erin komen duurde vier keer zo lang als er uiteindelijk weer uitkomen. Heel wat controles, papierwerk en stempels. Met name in Swaziland veel papieren die we, toen we gluurden, op één hele grote hoop werden gegooid in een soort kantoortje. Misschien zijn de sneeuwbergen in Nederland hoog (geweest), deze stapels zijn zeker concurrerend!

Swaziland was mooi, bijzonder, heel vriendelijke mensen en goedkoop. We hadden een superaccommodatie met zwembad en uitgebreid ontbijt. We konden ons niet zo goed inhouden bij alle mooie souvenirs. Wel konden we goed onze adem inhouden: de ene dag gingen we raften en de andere dag een Canopy tour doen. Dit was adembenemend en wie weet dekken de foto’s en video de lading.

We waren de enigen die zich zondag 21 november hadden aangemeld voor raften en we hadden dus een privétocht met twee Swazi gidsen, super tof! Flink stromend water, watervalletjes, veel zwemmen, modder en heel veel lol !!! De Canopy Tour was wat serieuzer mede doordat we gemiddeld 60 meter boven de grond hingen aan een kabel. Super uitzichten, heerlijke frisse lucht en heel veel adrenaline ! Peter ging zo snel mogelijk van het ene platform naar het andere en keek na afloop trots.

Vol met avontuur en energie reden we Swaziland diezelfde dag uit en reden door naar het Kruger Park. De temperatuur ging omhoog en het aantal dieren dat we zagen meteen ook: vlak bij ons huisje weer Impala’s, Giraffen, Wildebeasts en andere fraaie dieren.

De accommodatie was in schril contrast met die in Swaziland, de nacht was baie vreselijk en we waren blij dat het vroeg ochtend was. Inpakken en wegwezen ! In het Kruger Park was het warm en mogelijk daardoor bleven veel dieren op afstand in de schaduw van bomen. En evengoed zagen we weer prachtige dieren en blijft adrenaline je vriend als je vlakbij een olifant staat. Dit keer vlakbij een hele groep olifanten met vele kleintjes, erg gaaf.

Vanuit Kruger naar Graskop gereden bij de Blyde Canyon. En we “dropten” van 34 graden zo naar 15 graden, brrr… Maar vergeleken met Nederland zullen we maar niet klagen. Blyde Canyon en omgeving is bekend vanwege prachtige watervallen, de Canyon en Gods Window (een soort van natuurlijk raam waar je zo ver de omgeving in kunt kijken tot aan Mozambique aan toe). Het regende veel dus de rivieren, rafts en watervallen stroomden ongeloveloos hard en mooi. Bij Gods Window was er één tegenvaller; iemand was vergeten het raam open te zetten….suf hè? Eén grote mistwolk dus gauw verder naar de volgende enorme waterval: MacMac falls, 95 meter hoog !

In hoog tempo reden we door naar Rustenburg, vlakbij Pretoria en Pilanusberg, ons laatste wildpark. De snelheid is vaak niet duidelijk in Zuid-Afrika en daar waar wij dachten 80 te mogen rijden bleek dat 60 km te zijn…politie. Ze springen zo voor je op de weg en je moet de kant in, levensgevaarlijk. En corruptie in Zuid-Afrika?? Ach…we wilden de boete betalen via een “echte” bon maar de politie agente bleef praten en wilden eigenlijk maar één ding; een Randje (geld) zo in het handje. I.p.v. bijna honderd euro ruim tien euro betaald en het corrupte systeem in stand gehouden: hoe mooi kan het zijn !

In Rustenburg hebben we ook echt wat Rust genomen en in een prachtige accommodatie onze laatste nachten in Zuid-Afrika genoten. We genoten ook zeker van de laatste wildparken: van cheeta’s tot Afrikaanse wildhond tot nog meer olifanten, baby wrattenzwijnen en zelfs een Serval !!

De spullen allemaal uitgezocht en nog een deel van de souvenirs opgestuurd naar Nederland. Want bijvoorbeeld hout mag je zeker niet invoeren in Australië en de controle is daar streng. Alles ingepakt en maandag 29 november 2010 waren we letterlijk en figuurlijk klaar voor vertrek uit Johannesburg naar Down Under. Kim kon niet wachten om naar het vliegveld te gaan, ze vindt het daar en zeker ook het vliegen zelf geweldig!! Mogelijk net zoveel adrenaline als 60 meter boven de grond…

Wij laten in Afrika wat van onze liefde, lol en passie achter. En zeker ook wat materiële zaken: t-shirts (o.a. van Do Dare Dream), heel veel ballonnen, Guardian Angel en ook de nieuwe digitale camera van Joyce ! Voor degenen die dit nog niet wisten: deze is gejat door een brutale Baviaan bij Kaap de Goede Hoop dus mochten jullie op enige nieuwsuitzending een foto makende Baviaan hebben gezien…….

Afrika heeft zeker onze harten gestolen.

Afrika, bedankt voor je kleurrijke momenten, bijzondere ervaringen, adembenemende uitzichten, je schitterende dieren en vooral je prachtige, unieke, zeer uiteenlopende en inspirerende mensen. Van serieus tot lollig, van zingend tot dansend en van de ene kleur tot de andere kleur, allemaal zo anders en allemaal zo mooi anders….

Baie Dankie!!!

Liefs, Pemakijo

Laptop stuk

Hallo Lieve mensen,

Met ons gaat het erg goed. We genieten van elkaar en de natuur. Met de spullen gaat het iets minder goed. Mogelijk hebben jullie het al gelezen. De laptop is stuk, repareren gaat hier niet echt. Dat betekent pas in Australie nieuwe foto's en filmpjes.

Nu zitten we in Swaziland en heb via een computer van een backpacker internet verbinding. Net zo traag als inbellen 10 jaar terug in Nederland.

Heerlijk! Dus weinig internetten en meer tijd voor andere zaken.

Groetjes,

PeMaKiJo!

Leven na Klawer….

Gelukkig is er ook nog leven na Klawer!

Toen we in Kaapstad aankwamen scheen de zon!

We ruilden onze knusse, kleine Chevrolet om voor een grote Honda 4W drive!

Kim en Joyce stonden te springen, zo mooi vonden ze de auto!

We wilden graag nog het stadion zien en daar sliepen we dan ook vlak naast.

Volgende dag (vrijdag 5 november) naar Robben Eiland, een hele bijzondere ervaring! Met de mazzel dat we nog in de cel van Nelson Mandela mochten ook. Zo’n kleine cel, zo streng bewaakt en zo lang daar vastzitten – omdat je tegen Apartheid bent………….

Bijzonder is ook dat kort na Mandela’s vrijlating Peter bij hem in het vliegtuig zat, hem ontmoet heeft en op de foto met hem staat!

Gelukkig lieten ze ons ook weer uit de cel (nee Elly, we komen in mei echt weer terug!!) en uitgezwaaid door Robben, verlieten we het eiland.

Doorgereden naar Stellenbosch en daar vonden wij niet super veel aan, behalve het aardbeien plukken! Snel door naar Mosselbaai en daar was het super: mooi, relaxed, veilig, lekker weer en superaccommodatie. Genoten van het strand, de rotsen, de walvissen, dassies, robben en heerlijke vis.

Uitgerust doorgereden naar The Crags (iets voorbij Plettenberg) waar we onder de indruk waren van het natuurschoon van Nature’s Valley en zeker ook van de apen in Monkeyland, Birds of Eden en het Olifantenopvangcentrum.

Monkeyland is een groot natuurpark waar apen die of in gevangenschap hebben geleefd of verwaarloosd zijn, weer een goed leven krijgen! Er waren ook apen van Stichting AAP uit Nederland! Als je mazzel hebt komen ze vlak bij je (je mag niet naar hen, ze zeker niet voeren of aaien) en ééntje zat er bijna op Joyce’s voet!

Birds of Eden is een prachtig vogelgebied en hier had Peter een vriend: een halsbandparkiet (soort papegaaitje die je ook in het Vondelpark ziet!!) ging de hele tijd met hem mee op z’n rugzak! Verder wijzen de foto’s voor zich.

Het Olifantenpark vangt op dit moment 6 olifanten op waarvan er drie op weg waren naar het circus in China en verwaarloost al maanden in een container zaten. De andere drie komen ook uit gevangenschap. Ze krijgen hier een programma om weer natuurlijk gedrag te gaan vertonen zodat ze uiteindelijk weer terug kunnen naar de “echte” natuur. We mochten met ze rondlopen (nee, is niet natuurlijk – wel leuk en ook warm zo’n slijmerig slurf aan je hand!), ze voeren en kregen uitleg.

Ook Tsitsikamma N.P. (bij Storm River) was het prachtig en deden we een hike op een stuk van de Ottertrail (Vincent en Jacqueline, bedankt voor het advies!), erg gaaf en lekker veel klauteren: geniet van de video!!

Via een overnachting in Grahamstown, waar we ook de cd hebben aangeschaft van Freshly Ground (de zangeres die samen met Shakira “Waka waka, it’s time for Africa ” zingt!), doorgereden naar Coffee Bay.

Onderweg herkende ik op kleine bordjes de plaatsnamen Mvezo en Quno, de geboorteplaats en jeugdplaats van Nelson Rolihlala (zijn echte naam) Mandela! In de remmen en we waren de enige bezoekers in het Nelson Mandela museum te Quno. Een onverwachts en indrukwekkend bezoek. Het dorpje, het huis en de school van Nelson Mandela gingen allemaal op de foto.

Verder naar Coffee Bay, wat ons was aangeraden in “the Crags”. Het klonk zo goed dat wij dit “ff” meepakten…nou ja “ff”: een hele slechte en heeeele lange weg. Ongelooflijk veel gaten in de weg (enorme kuilen), geiten, schapen, koeien, mensen en het verkeer: kriskras door elkaar, inhalen waar het niet kan en veel getoeter. Nog met alles erop en eraan kwamen we aan in Coffee Bay en tjaa…onze verwachtingen waren hoog. In eerste instantie stelden we die al snel bij: we vonden het wat rommelig en niks geen mooi strand.

Gelukkig vonden we een stuk verder accommodatie die precies voor ons bestemd was: aan het strand, ruim huisje, veranda en naast het ruizen van de zee ook vele dolfijnen!! Afgesloten van de wereld en heerlijk relaxed! (En dames deden netjes hun lessen bij het geluid van de zee!).

De dag nadat volgens ons Sinterklaas is aangekomen…(niet hier?!) zijn we doorgereden naar Sint Lucia. Ruim 800 kilometer met veel gave en minder gave onderbrekingen. Van mooie Xhosa vrouwen die graag op de foto wilden tot dode honden langs de weg. Van prachtige natuur tot heel veel regen waardoor we niets zagen en hier en daar een ongeluk.

En het allerleukste: we zagen een kleurige groep kinderen en stopten. Gillen dat ze deden toen ze ons zagen en wij naar hen toekwamen ….super- enthousiast en ze wilden wel 100 keer op de foto. Het allerleukste vonden ze het toen we de foto van henzelf op het schermpje lieten zien!! Ze waren in voorbereiding voor een ceremonie in de kerk. Wat een mooie en warme mensen! Geniet van de foto’s!!

Aangekomen in Sint Lucia werden we weer begroet, dit keer door een groepje apen! Leuke apen met babytjes, “oh wat schattig!” riep Joyce die gek is van apen.

Vandaag, zondag 14 november, hebben we hier ook onze eerste “echte” nijlpaard gezien, een zebra en krokodillen.

Toen we vanavond nog even op straat liepen hoorden we luide trommels en gezang. Joyce en ik werden als een magneet aangetrokken. Zulu mannen in mooie outfits waren aan het dansen en zingen rond het vuur. We mochten er bij komen en ook meedoen! Met het mooie geluid nog in onze oren gaan we nu lekker slapen.

Sala kahle!

Slapen in Zuid-Afrika

Over het algemeen slapen we in een guesthouse of backpackers en ze variëren maar iets in prijs maar wel veel in kwaliteit. In Stellenbosch hadden we de goedkoopste backpackers en tevens de lelijkste en vieste, bah.

In Mosselbaai een heel eigen woning, supernetjes, compleet en gezellig (voor 500 rand per nacht – 20 Hoër Cross street: voor de liefhebbers).

In the Crags sliepen we op natuurgebied in een tent met…echte bedden, heerlijk!

Gemiddeld kunnen we dus met z’n vieren comfortabel en slapen voor 40 tot 50 euro per nacht. Baie lekker!

Veel liefs, Pemakijo

Donderdag 4 november 2010, laatste uurtjes in Klawer.

Donderdag 4 november 2010, laatste uurtjes in Klawer.

Het is snel gegaan en het is een mooie tijd geweest in Klawer.

Het is goed dat de werkwinkels zijn geëindigd want naast het feit dat het erg leuk en leerzaam was, kost het ook veel energie en is het goed zo. Of we het gaan missen? Ons gaa die werkwinkel en die kinders baie missen.

Wat dan precies missen? Het contact met de kinderen, de werkwinkels, de vriendelijke mensen en de mooie omgeving – zeker bij de Olifantenrivier. En niet te vergeten hoe we het met z’n vieren hebben….

De werkwinkels waren erg verschillend zowel qua inhoud als qua sfeer en verloop. Eén werkwinkel was rommelig, minder goede sfeer, er werd slecht geluisterd en werd niet lekker afgerond. Goeie leerervaring.

De overige waren leuk, lekkere sfeer en we deden leuke dingen: met name bodypercussie, lichamelijke oefeningen, tekenen (tekenwedstrijd), ballonnen en trommelen. Over het geheel werd er erg goed meegedaan, werd er zeer geconcentreerd getekend en werd er tussendoor vaak gedanst of even een handstandje of salto gemaakt!!

De laatste werkwinkel, vorige week vrijdag, hadden we zowaar een gastdocente, Desirée Brand (kunstenaar) en ze gaf een werkwinkel doosjes maken. Ze had heel mooi papier meegenomen uit Kaapstad. Het was een succes en heel trots gingen de kinderen met hun doosjes vlug naar huis.

Kim gaf voor een klein groepje nog zo’n zelfde werkwinkel, zeg maar privéles, erg leuk en ook zij waren blij met hun doosje.

Zaterdag, 30 oktober, hadden we een paar meisjes (vriendinnetjes die ze inmiddels hadden gemaakt) uitgenodigd en deze drie dametjes vonden het erg leuk – Kim en Joyce ook.

Peter had inmiddels kleine vrienden, Jacquin, Jemille en Jonathan en met hen ging hij pannenkoeken bakken en voetballen. Er waren inmiddels meer jongens gekomen en na allemaal van een pannenkoek te hebben genoten werd er fanatiek gevoetbald. De drie mannen waren niet meer weg “te slaan” en ook ’s avonds aten ze nog wat mee. Peter bracht ze later naar huis. Eén van de mannen had gezegd dat ze bij ons moesten wachten want z’n vader was dominee (?) en zou hen op komen halen. Je raadt het al: het wachten duurde hééél lang!

En toen de mannen er zondagochtend vroeg alweer waren en wij vroegen “ga je dan niet met je vader naar de kerk?” kwam er geen antwoord….

Het bleek dat z’n vader automonteur was, wat scheelt het!

En zondagochtend alweer die mannen (Jonathan, Jemille en Jacquin) … hoe lief ze ook zijn, we wilden even voor onszelf. Hoe gingen we dat doen?

We waren zo’n beetje klaar om weg te gaan, want we gingen een dagje naar de Olifantenrivier. We pakten onze spullen in en zeiden “tot morre” tegen de jongens en reden weg.

We reden naar ons bekende plekkie en toen we vlakbij de rivier waren, hoorden we jongens stemmen….

Zo snel, onmogelijk (dachten we). Maar zoals velen al weten zijn heel veel dingen mogelijk en het waren de drie jongens. Wij ons verstopt en naar ons plekje in de olifantenrivier gegaan. We hadden het heerlijk, goede stroming, lekker weer en alleen wij…. Dachten we !!!

Want je raadt het vast al…al snel hoorden we dezelfde jongensstemmen. Ze waren ons superknap snel achterna gekomen en de stemmen van ons gevolgd. En ja hoor: daar waren ze! Een daggie voor onszelf was er niet meer bij – het werd wel een hele gezellige dag. Niet alleen de jongens hadden de tijd van hun leven, wij ook. Kim en Joyce hebben heerlijk met ze gespeeld, we deelden de lunch en banjerden door de rivier terug.

Of de mannen verliefd zijn op Kim en Joyce? Guess what!!

Zondagavond uit eten geweest met Johnny’s ouders en zus Pauline bij een heerlijk restaurant in Vredendal. En dan ga je dus uit eten met z’n zevenen voor 70 euro!

Het was gezellig, het zijn leuke en lieve mensen en onze buiken waren ook dik tevreden.

Dinsdag 2 november hadden we de laatste keer Kaskarrace, erg leuk.

Woensdagochtend waren we uitgenodigd op een privéschool (Nouveau College) even buiten Klawer en ook daar deden we, op een klein podium, onze bodypercussie, didgeridoo, ballonnen en vertelden over Ateljee 10. We werden ontzettend hartelijk ontvangen, bedankt en mochten blijven voor de generale van de kerstvoorstelling.

Ja, jullie lezen het goed: de kerstvoorstelling. Het is hier namelijk bijna zomervakantie en dan is het kerst in de vakantie! Het was een mooie voorstelling met meerdere kinderen die ongeloveloos mooi zongen.

En om dan meteen in de Kerstsfeer te blijven werd Peter ’s avonds gevraagd, toen hij Jonathan en Jacquin naar huis bracht, om bij de familie van Jonathan een gebed uit te spreken voor hen en anderen. En wat doe je dan als dat gevraagd wordt? Met elkaar bidden!!!

Eerst wilden ze heel graag op de foto en z’n vrouw ontmoetten, dus Peter z’n camera en vrouw gehaald…

We stonden met elkaar in een kring en er waren ineens nog wat mensen hier en daar vandaan gekomen (gaat sneller dan je kunt volgen) en hielden elkaars handen vast. Dat was al bijzonder en nog bijzonderder was dat Peter een gebed uitsprak en de handen nog steviger vastgepakt werden…. We werden hartelijk bedankt en met tranen in de ogen namen Jonathan en z’n moeder en opa afscheid van ons.

Voor ons weer een ervaring die mee gaat op onze reis.

Joyce had van Jonathan een ring gekregen (hij was zelfs op z’n knieën gegaan!) en ook die gaat verder mee op reis. Ook vele tekeningen, cadeautjes en vooral ervaringen gevuld met liefde, lol, passie en plezier!

Donderdagochtend 4 november gingen we ’s morgens afscheid nemen op de school. We brachten een prachtige ballonnenpilaar naar John Cloete, de directeur (met verschillende foto’s van de werkwinkels) en één naar juf Joycelin, zij was die dag jarig. Ze was ontroerd. En last but nog least ballonnen voor juf Juliana en veel dikke knuffels van Kim en Joyce. Gepaard met gevoel van ontroering, een traan (Joyce had het even heel moeilijk, met name toen ze Hazel nog een keer zag en zij in tranen was…) en een glimlach.

Gaat allemaal mee in die prachtige rugzakken van ons!!!

De laatste rit door Klawer was via Riem Vastmaak, het krottenwijkje (zie foto’s), waar we ook hier en daar nog even afscheid namen.

Het regende toen we Klawer uit reden……….

Veel liefs, Pemakijo

Verhaal van Kim: DE SCHOOL en andere leuke dingen.

DE SCHOOL J en andere leuke dingen.

We zijn hier al 5 keer naar school geweest!

Bij deze school moet je telkens van klaslokaal wisselen.

We begonnen bij jufrouw Juliana zij was heel aardig!

Ze had een poster van Jaden Smith en Justin Timberlake hangen!

We deden altijd Engels bij haar. De laatste dag gaf zij ons een zakje lekkere chips!

De eerste dag deden we leuke gym, we deden een soort dansoefeningen,

bokspringen en koprollen. We kregen daar 2 sinaasappelen. De 2^e dag kregen we kos

(kos is eten) tonijn met nog wat mmmm…

We hadden ook jufrouw Joycelin ;

ZIJ HAD EEN POSTER VAN JUSTIN BIEBER IN DE KLAS HANGEN!!

We deden altijd technologie bij haar,

Je leerde wat je van iets kon maken

Bijvoorbeeld:

Ik vond technologie vooral knutselen. J We maakten tekeningen en een mooi “wave” ding.

Dan heb je strookjes en doe je de strookjes door elkaar heen.

Ook was er meester Dennis. Hij gaf cultuurles! Dit betekende hier heel veel tekenen en een mooi potje van klei maken. De klei die je kreeg moest je zacht maken en je duim er in drukken en mooi glad maken. De potjes van Joyce en mij staan op de foto en we laten ze achter in de kerk van Ateljee 10 waar we onze werkwinkels gaven.

Er was ook nog een meester - ik ben ff zijn naam kwijt - hij deed spelling en taal.

Nou haha wat was het bij hem leuk…L. Als je ook maar één ding niet helemaal goed deed moest je je hand op houden en je kreeg je keiharde stokslagen…L Wij gelukkig niet, andere kinderen wel.

Ook was er een rekenmeester – sorry, ook ff zijn naam kwijt – hij gaf rekenkunde, zoals ze dat hier noemen. Eén dag was hij ziek en ging papa les geven. Of ik dat leuk vond???

THE END

Zaterdag 30 oktober:

Er kwamen 3 meisjes bij Ateljee 10 die we hadden uitgenodigd, het zijn onze vriendinnen: Hazel, Lala (eigenlijk Alandra) en Norma-lee. We gingen met hen knutselen: doosjes maken en versieren en we speelden “Wie het die hoender in die potten in gezet?”

Het gaat zo: Je speelt het bijvoorbeeld met vijf meisjes (zeg hier vooral geen meiden, dat vinden ze niet leuk). Rood= allemaal tegelijk zingen blauw= jij alleen zingen.

Wie het die hoender in die potte ‘n geset?

Nummer één het die hoender in die potte ’n gezet.

Wie ek?

Ja, jij

jij lieg!

Jij bedrieg, draai je om asseblief jij hoenderdief!

Ook muffins gebakken en opgegeten natuurlijk! Wij hebben ook voor oom Jones en tannie Jones

Muffins gebakken! En daarheen gebracht! Ons krij baie lekkere koeldrink.

s’ Avonds pannenkoeken bakken en opeten!

Ook de dagen daarna hebben we nog met onze vriendinnen gespeeld. Ook elkaar cadeautjes gegeven en wij hebben onze “do dare dream” t-shirts aan Lala en Hazel gegeven.

Het afscheid was niet makkelijk en gelukkig hebben we foto’s van elkaar!

Bye bye

Kim

Verhaal van Joyce Naar school in Klawer

Eerst nog de link naar de kaskarrace film:

http://www.youtube.com/watch?v=-38C3W8FZ5g

Weetje eigenlijk zijn we er op gekomen, we gingen tegen de hele school (830 kinderen!!!) zeggen dat we de workshops gingen doen en toen zei de hoofdmeester misschien willen jullie morgen een dagje op deze school proberen. En toen zeiden ik en kim jaaaaaaaa. Dus we gingen naar de school. Kim en ik zitten samen in dezelfde klas.

En we vonden het meteen al leuk. En iedereen wou meteen helpen waar we moesten zitten en waar we onze tassen neer moesten zetten en we hadden meteen al vriendinnetjes en de school is super leuk.

En de juf is super is ook super leuk. Maar ik kan steeds maar één naam van die 5 vriendinnetjes onthouden. En dat is Jolandi. Ze hebben allemaal mooie maar niet zulke makkelijke namen. Gym is ook leuk, want het is buiten en het is een hogere groep (groep 7 = graad 5 in Zuid-Afrika) dus ik vind het leuk dat het wat moeilijker is. Bij meester Dennis hebben we leuk knutselen en bij de meester van rekenkunde heb ik van oppervlaktes geleerd.

Zangles (bij meester Dennis) hebben we ook en dat is super leuk!!!!!!!!!!!!! Ik zal voor jullie een Zuid-Afrikaans versje maken op de video. En we hebben natuurlijk blaadjes waar de test in Zuid-Afrikaans op staat en ons kan het baie makkelijk lees.

Wat ik niet zo leuk vind is dat de meester de kinderen met een stok op de vingers slaat als ze iets fout doen. En wij hebben ook nog een paar vriendinnetjes uit andere klassen.

De workshops in de kerk

Toen we voor het eerst workshop in de kerk gingen doen toen was het nog vet rustig. maar dat was voor het begin nog wel ff goed. Zondag hadden we dan geen workshop maar maandag gingen we dan tegen de hele school zeggen dus 830 kinderen (wat hier boven dus ook staat) dat we de workshop gingen doen en toen stonden er wel iets van 130 kinderen!!!!!!!!!!!!!!!! Dus we moesten ook een paar kinderen buiten sluiten dus dat was ook jammer maar het was soms ook niet zo leuk met de workshop maar gelukkig was Melissa er.

Maar het meeste was wel leuk. We deden body percussie, djembee, drum en tekenen. Van tekenen werden ze erg rustig. Van schilderen ook. We gingen op een steen schilderen. Tekenen konden ze heel mooi.

En snel touwtje springen - je kan je ogen niet geloven, kijk maar op het filmpje. Ballonnen vinden ze helemaal geweldig. Ze zijn er heel zuinig op en helaas pakken ze ze ook van elkaar af.

De volgende dag was het weer zo druk maar we hadden het leuk. En de volgende dagen weer druk, ietsje minder druk. En we hadden het weer al die dagen leuk.

Toen kwam de kermis en er waren niet heel veel kinderen bij de workshop dat was ook wel ff goed want we hadden het die dagen best druk dus dat was wel goed en lekker rustig. Want we waren ook nog heel erg moe. Maar niet te moe om zelf ook nog even naar de kermis te gaan.

Soms gaan we ook met de kinderen voetballen. Bij het voetballen doen ze allemaal kunstjes op het gras en als de bal komt dan gaan ze er fanatiek op af. Het is baie leuk en soms ook een beetje hard. We voetballen allemaal dus ik ook op blote voeten.

De zeepkistenrace

Ik ging met papa en oom Hannes de zeepkistenrace doen. En het was super leuk ik heb ook mee gedaan maar ik wou geen prijs want wat je kon winnen is een pet van mij zelf. Maar ik had er tenminste lol in. En ik moest ook kijken of alles goed ging. Maar ik vond het leuk en daar gaat het om. En er was een 1^e, 2^e en een 3^e plaats. Papa heeft er foto’s bij gemaakt. En ik heb er een filmpje bij gemaakt die kan je op Youtube zien.

Les van papa en mama

Op school heb ik ook les van papa en van mama gehad ik vond het leuk want dan moeten zij Zuid-Afrikaans praten en dan moeten soms de kinderen in de klas lachen. Papa legt het rekenen goed uit en mama helpt sommige kindjes. Sommige kunnen nog niet schrijven.

Onderweg hebben we lekker onder een palmboom geleerd. Hier in Klawer leren we in het huisje of in de keuken. Ik vind het heel leuk en het gaat ook goed. Voor mijn 1^e rekentoets had ik een dikke goed.

Een van de taalopdrachten is dit stukje te schrijven voor de reisweblog. Mama vindt dat ik het erg goed gedaan heb.

Als laatste wil ik nog vertellen dat alles goed met me gaat. De korstjes zijn van mijn hoofd af en mijn hoofd voelt weer helemaal goed. Nu ga ik slapen. Xxxxxxxxxxxxxxxxx van Joyce

Kim en Joyce naar school en werkwinkels

Daggie zonder die kinderkies…

Een dagje zonder onze kinderen, want ook vandaag, donderdag 21 oktober, zijn Kim en Joyce weer naar de school in Klawer-Noord, in hun “eigen” (ahum) klas. Ze willen graag zo vaak mogelijk!

Oja: iedereen die deze week jarig is: alsnog gefeliciteerd of alvast gefeliciteerd – het zijn er namelijk baie veel: Ina, Franka, Monique, mijn pa en iedereen die ik vergeten ben te noemen.

Afgelopen maandagochtend waren wij dus op de school. Er werden op een verhoging bij het schoolplein vier stoelen neergezet en daar mochten wij op zitten. En dan komen er keurig in rechte rijen een groep kinderen op je af en gaan keurig recht voor je staan. En niet op een paar meter afstand of zo, nee we konden elkaar aanraken! Eerst de oudste kinderen en dan aflopend naar steeds jonger. Dus van een paar kinderen stonden er uiteindelijk meer dan 800 kinderen en leerkrachten recht en vlak voor ons. Voel je je dan bekeken en wat opgelaten? Ja dus. En we werden dan ook door heel veel mooie donkere ogen bekeken.

En zenuwachtig? Ja. En of we ook gaaf vonden? Ja.

We hebben goed rondgekeken en ons heb baie veel oogkontak. Ook herkenning bij sommige kinderen die blij naar ons knikten en wij natuurlijk naar hen.

Na het mooie praatje van John Cloete, die Prinsipaal, gingen we gezamenlijk bidden en ook voor onze komst werd bedankt……

En toen was het woord aan die Oranje mensen. Eerst hield Peter mooi praatje en John Cloete had gevraagd of wij ook Nederlands wilden spreken omdat ze dat erg leuk vinden. Af en toe biekie (beetje) Afrikaans en er werd om sommige woorden ook gelachen… En toen Peter vertelde dat we ook sokker gingen spelen met daarbij Bafana Bafana zei lachte iedereen blij.

En of je voor zo’n grote groep zonder megafoon kan praten? Zeker weten. Wat zijn ze keurig stil, echt heel veel discipline. Dus Joyce en ik konden ook prima een stukje op de didgeridoo spelen en ook op de djembé. Samen voor deze enorme groep Afrikaanse mensen, baie lekker (leuk)!

Daarna was de beurt aan Kim en Joyce. Ze mochten bovenop een stoel staan en deden samen de bodypercussie die Joyce afgelopen zaterdag van één van de jongens had geleerd (op vorige filmpje te zien) en ze deden nog wat met shakers en…..ze kregen een héél groot applaus!! Peter deed het afsluitende praatje en wederom een enorm applaus voor ons allen – baie baie dankie – we waren er stil van.

Alle kinderen gingen naar de klas en meester Dennis (van cultuur en ontwikkeling) nodigde Kim en Joyce uit om op de school te komen. En Kim zei meteen enthousiast “ja”! John Cloete vond het ook een heel goed idee en er werd meteen voor de volgende dag afgesproken. Kim en Joyce konden niet wachten.

Gelukkig hadden we ook die dag Die Werkwinkel en Melissa kwam weer helpen. Om half drie zaten er al heel veel kinderen voor de kerk….en dat werden er meer en meer. Tot dik over de honderd.

De conciërge, oom Hannes, hield praatje op de stoep voor al de kinderen over wat wel en niet mocht. Daarna startten we met kinderen naar binnen laten………eerst chaos en langzaam maar zeker meer structuur – daar zijn ze ook aan gewend en werkte goed. Eerste Werkwinkel bijna 30 kinderen, tweede werkwinkel 26.

Peter deelde briefjes uit voor de werkwinkels van de volgende dag en ja….. daar werd ongelooflijk mee gesjoemeld. Van elkaar afgepakt, andere stukjes papier en noem het maar op.

Er waren natuurlijk veel teleurgestelde kinderen die er niet in konden maar velen waren weer blij toen Peter met ze ging voetballen. Bafana bafana!

En heel belangrijk: heel veel blije kinderen in de werkwinkel.

En dat geldt eigenlijk voor alle dagen: veel blije gezichten, er wordt goed geluisterd, er wordt leuke muziek gemaakt en heel mooi getekend. Kim en Joyce krijgen baie veel tekeningen met de allerliefste dingen erop!

Dinsdagochtend ging om kwart voor zeven de wekker………..half acht moesten de dames op school zijn! Wat hadden ze een zin. John Cloete bracht ze naar hun klas en ze hebben een geweldige dag gehad. Daar zullen ze zelf over schrijven deze week. En zeker ook over het feit dat Peter de rekenles heeft gegeven!!! Die leraar was namelijk ziek en Peter heeft ingevallen, wow. De video spreekt boekdelen:

http://www.youtube.com/watch?v=flaqrmKMUe4

Ook zijn er een paar hele vriendelijke, lieve meisjes waarvan de één iets vertelt op de video (voor Ellen, Johnny, Lies en Boukje) en één speciaal voor ons iets vertelt in de “kliktaal” – heet anders maar wij noemen het zo. Het gaat met een hele speciale klik:

http://www.youtube.com/watch?v=XsGrCxA_9rk

Als laatste nog dit: wij mailen vrij weinig omdat wij in Klawer geen internetverbinding hebben en hier apart voor naar Vredendal rijden, 22 km verderop. En het duurt dan vrij lang om alles te oploaden en te versturen. We houden het daarom zo veel mogelijk bij de reisweblog, foto’s en filmpjes.

Veel liefs, Pemakijo