Vandaag gaat het gebeuren

Vandaag gaat het gebeuren: we gaan echt met de campervan op weg. Na een heerlijke en bewogen tijd bij Hanneke, Andy, Natasha en Niels - nogmaals dank voor de bijzondere gastvrijheid en tijd samen - zijn we 2 dagen bij Nick en Rachel geweest. M’n relatie met Jasper (het varken) wordt zo innig dat het tijd wordt om te gaan. We zijn er alle vier klaar voor. De regen zijn we zat. Ongelooflijk hoeveel het kan regenen. Zoals velen van jullie al gehoord hebben zijn grote delen van Australië en vooral Queensland flink overstroomd. Voor de bewoners van deze gebieden is dit een ramp al hun bezittingen zijn nat en de bevoorrading gaat moeizaam. En er is nog meer regen aan het vallen en onderweg.

Voor ons geeft dat nieuwe kansen: wij gaan onze route verleggen. Dit houdt in meer kilometers en door de woestijn. Hoe mooi kan het zijn? We hebben er zin in. We vertrekken vandaag dus richting Adelaide en dan recht omhoog richting Darwin.

Het grote voordeel is dat we door veel natuurgebieden gaan reizen. Wel moeten we goed rekening houden met het bevoorraden van ons zelf. Vooral benzine. Het kan zomaar zijn dat er 500km geen pomp is. We zijn gisteren dus ook lid geworden van de RACQ als “Ulimate Member”. We zijn onwijs blij met onze Van. Gisteren zijn we ondanks de regen naar Kondallila nature reserve geweest. In Aboriginal betekent dit stromend water en dat was er. We waren lekker nat en de waterval was op z’n best. Foto’s volgen. Om hier te komen moesten we een pittige berg op onze Van haalde dit net. We gingen het laatste stuk 10 – 20 km per uur.

Nog een voordeel van door het midden omhoog; de enige berg die we tegen komen is de Ulhuru (Ayers Rock) en die mogen en kunnen we niet op rijden!

We houden jullie op de hoogte, mocht het even duren zijn we zwemmen.

En het motto van elke Australiër: She’ll be right en No Worries!

Vrije vertaling: Alles komt goed!

Happy 2011

Net terug van ons allereerste contact met de zee in 2011.Het is inmiddels even over enen en ruim een uur geleden begon voor ons 2011 - in Mooloolaba aan/in zee. Met onze voeten in het water was er één groot feest op en om het strand. Muziek, dansen en dan metduizendenmensen aftellen tot 0:00 uur, echt gaaf. Dan een enorm vuurwerk en dan overal om je heen en op straat gegil en vele 'happy New Year''s. Vlak voor ons op de terugweg een aanrijding en meteen ook onze 1e alcoholcontrole!! En dat was natuurlijk ook 'happy New Year'.

We startten vanavond onze avond met Hanneke en de kids op Kings Beach waar om negen uur vuurwerk was, erg mooi. En mazzel: het was droog (na een hele zonnige dag). Om elf uur zijn wij (Pemakijo) in onze super Van naar Mooloolaba gereden. Hij rijdt als een zonnetje!! En ook om 12 uur was het heerlijk droog weer en 24 graden en lekker donker. We zijn verlicht door het vuurwerk en wensen iedereen vanuit Down Under een ongeloveloos goed 2011 - met heel veel liefde, wijsheid, gezelligheid, gezondheid, creativiteit en lol !!

Knuffels van Pemakijo en natuurlijk een toetertje van onze Van xxxx

Kerst Down Under

'Raindrops keep falling on my head..' En ook al blijft het ongeloveloos veel regenen, de temperatuur is zeer aangenaam, rond de 25 graden. En ja: het mag warmer. En ja: we hadden een leuke kerst.

De avond voor kerst aten we met Hanneke en de kids en na het eten ging Peter met allevier de kinderen nog even rondrijden om lichtjes te kijken. Ver kwamen ze echter niet want onze Van besloot dat het mooi was om rust te nemen op kerstavond! Ik met Hanneke's auto erheen en Peter had besloten dat het de accu was dus wij enthousiast alles aangesloten en starten maar....niet dus. De kinderen vonden het allang een gaaf avontuur en stonden op straat te dansen en zongen kerstliedjes. Het duurde wel erg lang dus eerst de kinderen naar huis gebracht. Onze ervaring leerde inmiddels (het was niet de 1e keer dat de Van ermee stopte) dat het wel de accu was en dat het soms even duurde. Je zou natuurlijk verwachten: aankoppelen en klaar is kees. Mazzeltje op dat moment: het was droog! Na veel geprobeer en gezoek en de Van die opeens van het heuveltje begon af te rijden (waardoor ook bij Hanneke's auto alles zwart werd) bleek dat één van de startkabels bijna door was. En dan is een technische man toch wel erg handy! De boel gemaakt, aankoppelen en ja hoor: meteen starten! Waren we er meteen achter waarom het de vorige keren ook zo moeizaam ging. In ieder blijkt het dus iets met de accu en dat wordt a.s. woensdag door John, de specialist, opgelost. Gaat meteen Lee, die naast John z'n werkplaats heeft, het slot van de deur in orde maken zodat we aan de bestuurderskant weer normaal in en uit kunnen stappen. Best handig toch? Erg aardige mannen en je kent het wel: 'no worries mate'. Komt dus helemaal in orde en ondertussen was de kerstavond zover voorbij dat ook wij naar bed gingen.

De volgende ochtend hadden we pakjesfeest en kerstbrunch. De ouders van Andy, Reg en Moira en Andy's broer Bruce (in wiens appartement wij verbleven in Sydney) met vriendin Charita waren gekomen dus pakjes werden uitgepakt. Er was best veel en Peter had toch wel de topper: en een viskoffer (die nieuw bij de Van zat en ik er snel uitgepikt had....) en een Yabbe pump (zoek maar op internet!!) van Hanneke. Iedereen was blij en mistte tegelijk Andy. Na de brunch ging de familie dan ook op naar Andy en wij gingen met z'n vieren - met de Van - naar Nick, Rachel en hun zoons, Joël en Jacob. Aardig weer in de morgen en in de loop van de middag steeds meer regen. Nick had heel gaaf een enorme slide gemaakt: stuk zeil langs de heuvel naar beneden zo een klein meertje in. Daar hadden de kids wel zin in en met een band en bodyboard ging de één na de ander proberen. Helaas lagen er hier en daar flinke keien onder het zeil en dat leverde en een lach en een traan op. Joyce dikke enkel en blauwe plekken op haar kont, Joël schaafplekken en stoere Peter...ging op z'n knieën met het bodyboard naar beneden. En dat heeft ie geweten: hij gleed eerst prachtig, echt en toen viel hij ook... minder prachtig. Schaafplekken, bloed en hij is zich heel bewust geworden van allerlei onderdelen van zijn lijf! Rachel vond het echt erg en wij zeiden....'no worries'. Joyce werd in de watten gelegd en al snel rende iedereen weer vrolijk rond. We bleven slapen en werden door Jeffrey gewekt. Als je dan 'knor, knor' hoort vlak onder je raam is er even een kleine schrik...want Jeffrey is het grote, dikke varken. En gek op...Peter! Hij wou zelfs bij Peter in de Van. Peter sloot zichzelf en Kim snel op in de Van!

In de ochtend reden we allemaal weg, wij naar huis en Nick naar z'n broer Ben waar ze 2e kerstdag gingen vieren (Nederlands bloed, hier kennen ze geen 2e kerstdag - dat is boxing day). Voor we naar huis gingen even naar een paar shops, enoooorme uitverkoop en enooooooooooooorme drukte - jeemig de peemig de Kalverstraat was er niets bij. Snel vertrokken want dat hadden we gauw gezien. In de middag kwamen er verschillende berichten van Nick en Rachel onze kant op - of we alsjeblieft ook naar Ben kwamen. Ben en Celia (ouders Nick en Ben en die wij ook kennen) waren er ook en er was heel veel eten.... Pluk de dag en het voelde ok om te gaan dus in de regen (want vanaf 1e kerstdag is het niet meer gestopt met regenen) naar Ben Knottenbeld. Hij en z'n vrouw hebben zes kids, twee erbij van Nick en twee van ons - maak je borst maar nat - alleen van de regen dan, want ze gingen ontzettend goed en gezellig met elkaar. En dat gold ook voor de volwassenen. Nog even met z'n allen gebeld naar Frank en Monique en andere familie in Holland. Toen Nick probeerde op z'n beste Nederlands te zeggen 'ik ben op Skype' en dat kwam er uit als 'ik ben op schijt' lagen de Nederlandstaligen in een deuk! Mochten ook blijven slapen en hebben toch voor ons eigen bedje gekozen.

Vandaag, de 27e, taal en rekenen en eerlijk is eerlijk: Peter en ik vinden het lesgeven af en toe een hele uitdaging. Kost best wat energie en geduld en we hebben nog meer respect gekregen voor alle leerkrachten! Niet onze roeping en uiteraard doen we het met liefde voor Kim en Joyce. En hoe mooi is het als ze ook elkaar kunnen helpen: vanmiddag gaf Kim Joyce les!

En nog mooier: Hanneke kwam vandaag thuis met heel goed nieuws: Andy komt a.s. woensdag thuis, joepie! Z'n bloedwaarden gaan heel goed en zoals gezegd kan de chemo thuis. We gaan hem uiteraard vertroetelen! En verder moeten we er dan voor zorgen dat we af en toe ook heel irritant met z'n allen tegen elkaar doen zodat het afscheid straks wat makkelijker gaat....

Als laatste feliciteren we ons superleuke nichtje Nova van harte met haar verjaardag!! Hieperdepiep Hoera!!

Iedereen een hele mooie jaarwisseling en op naar 2011 - en ik kan het niet laten....wij zijn lekker eerder in 2011 dan jullie! Liefs, Pemakijo

We're dreaming of a white Xmas.....

Lieve allemaal en natuurlijk de rest,

We zitten hier dagelijks te wachten op sneeuw en.... er valt van alles behalve sneeuw. Jullie kunnen toch wel een beetje missen?? De zon schijnt hier met enige regelmaat en het zou wel een beetje meer mogen. Boven hebben ze genoeg regen dus daar geven ze vaak een hele waterval van - maakt alles wel mooi groen.

Inmiddels meer duidelijkheid over de situatie van Andy: hij heeft inderdaad leukemie en een 'geluk bij een ongeluk': het blijkt wel om de 'gunstige' vorm te gaan (klinkt wel raar en ik hoop dat het goed overkomt). Het blijft balen en tegelijkertijd zijn we allemaal erg blij dat het inmiddels wat beter gaat met Andy. Z'n bloedwaarde wordt beter en de behandeling lijkt in ieder geval een goede werking te hebben. Hij voelt zich al wat beter en er wordt nu verder vastgesteld hoe de verdere behandeling eruit gaat zien. Chemo kan hier thuis plaatsvinden. Van Hanneke weet ik inmiddels (mijn verpleegkundige kennis is inmiddels heel ver aan de andere kant van de wereld gebleven) dat het gaat om Chronische Leukemie waarmee je oud kunt worden en daar gaan Andy en Hanneke zeker voor! Andy heeft het overigens eerst over z'n reis naar Hawaï en we gaan ervoor dat ze daar over niet al te lange tijd heen gaan! Het is inmiddels de 24e december hier en vanavond dus kerstavond. Daarom hoogste tijd voor ons kerstfilmpje en voor heel veel mooie wensen, zowel voor kerst als voor het nieuwe jaar. Dat laatste doen we lekker later!

Iedereen nogmaals bedankt voor de mooie en leuke reacties!! We wensen een ieder een hele mooie kerst, een hele witte kerst en een kerst meet veel liefde, geluk en gezelligheid! In ons filmpje waagt Peter een poging in het ....Nederlands, Joyce in het Afrikaans, Kim in het Engels en ik in het Spaans.

Veel liefs uit een warm Queensland,

Pemakijo xxxx

Pluk de dag

Dat plannen altijd kunnen veranderen weet eigenlijk iedereen wel. Wij hadden dat al den lijve ondervonden in Zuid-Afrika en ook hier in Australië wordt dat weer bevestigd. In het vorige reisverslag was al te lezen dat Kim bij aankomst bij de Eerst Hulp belandde en toen maakten Hanneke en ik nog een grapje dat we beter een abonnement konden nemen (Hanneke's moeder was er niet al te lang geleden beland met een gebroken pols!) en ja hoor: afgelopen zondag bracht Andy er een bezoek. En dit bleek helemaal niet grappig. Hij was vorige week al ziek en beroerd en we waren allemaal blij dat hij uiteindelijk naar de dokter ging, maar het bleef beroerd. Afgelopen zondag zelfs zo dat hij naar de Eerste Hulp ging. Ze hielden hem meteen en het bleek dat z'n bloed helemaal niet in orde was en z'n milt veel te groot. Andy werd met ambulance doorgebracht naar Brisbane Royal Hospital en daar bleek dat de kans erg groot is dat het om leukemie gaat. Bah en nog eens bah. We zijn inmiddels twee dagen verder en ze zijn al gestart met Chemo om z'n bloed te behandelen en voor z'n milt heeft hij ook iets gekregen, dat gaat gelukkig iets beter. De beenmergpunctie moet a.s. donderdag meer inzicht geven in hoe en wat precies. We zijn erg blij hier te zijn om Hanneke en de kids te ondersteunen (Andy en Hanneke zijn er zelf gelukkig ook erg blij mee) en voor de praktische dingen te zorgen. De 1e avond gingen Hanneke en ik ook samen naar het ziekenhuis en daar waren natuurlijk de tranen en ook de lach. Hanneke en ik hadden vlak bij het ziekenhuis een nieuwe ervaring: spookrijden (had ik toen we reisden al eens gedaan in Canberra en nu was Hanneke zo vriendelijk het ook een keer te doen zodat we de ervaring konden delen!!) en we maakten grapjes met Andy op z'n bed. Ze zijn allebei hartstikke positief, heel mooi.

Ons plan was de eerste twee weken dat we hier in Dicky Beach waren meerdere nachten weg, maar door de ongeloveloze hoeveelheid regen viel dat in het ...water. Nu zouden Andy en Hanneke met Natasha en Niels een week naar Sydney gaan en wij hier in hun huis blijven. Gaat uiteraard niet door en plannen worden aangepast. Want Hanneke krijgt het even voor haar kiezen: een vriend van Andy en Hanneke is ook net overleden dus vrijdag nog begrafenis. Het loopt hier thuis verder goed, met name ook omdat de kinderen erg goed gaan met elkaar dus dat loopt prima zo. Hoe kerst en oud & nieuw eruit gaat zien weten we niet en we zien het wel. Helemaal oké zolang Andy maar vooruit gaat. Belangrijkste: om elke dag te nemen zoals hij komt en zoals altijd: genieten van de leuke dingen en van de kleine, simpele, mooie dingen. Want je ziet hoe snel het soms kan veranderen. Dus inderdaad: Pluk de dag!

Inmiddels hebben we ook andere vrienden van ons bezocht hier vlak bij (Nick and Rachel), erg leuk. Ze hebben een groot huis met heel veel land; koeien, paard, varken en leuke crossfietsen. Kim en Joyce kwamen zwart terug - alles was erg modderig door de regen. We genieten van onze Van en die vertoont hier en daar wat gebreken (kleine dingen hoor) dus Peter is druk met hem echt in orde te maken. Wat extra dingen er op en eraan zodat we makkelijker al onze spullen kwijt kunnen en ook een waveboard op het dak. Dus zo hier en daar horen we van Peter: 'ik zit weer ff in m'n Van'.

Het is zes uur geweest dus tijd om te koken. Ik kook zowaar (meestal doet Peter dat - wat een man he'?!) en Kim maakt een heerlijke fruitsalade. Die wordt afgeserveerd met een jammie chocoladesaus.

Tot gauw. Liefs, Pemakijo

Winnaar fotowedstrijd Zuid-Afrika

Zoals velen van jullie weten.....(ahum) word er zo af en toe bij een foto gevraagd of iemand weet wat het is, bijvoorbeeld wat de naam van het dier. Zo ook bij de foto van wat wij dachten dat een Antilope was. Uit de honderdeninzendingen was het niet makkelijk kiezen, maar we hebben de winnaar geselecteerd: Daniël is the one and only winner.

Het was natuurlijk overduidelijk een CapraFalconeri - we hadden het zelf kunnen bedenken.... Daniël gefeliciteerd en de prijs komt voor mei 2011 jouw kant op. Wat de prijs is? Surprise, het heet een poedelabiebsi dumpapa.

Vandaag ons eerste echte ritje gemaakt met de campervan (vanaf nu deVan genaamd) erg gaaf. vooral Kim en Joyce (en Niels en Natasha) vinden het super geweldig en zijn er al vele uren aan het spelen in de van.

Wordt vervolgd...

Liefs, Pemakijo

Winnaar fotowedstrijd Zuid-Afrika

Zoals velen van jullie weten.....(ahum) word er zo af en toe bij een foto gevraagd of iemand weet wat het is, bijvoorbeeld wat de naam van het dier. Zo ook bij de foto van wat wij dachten dat een Antilope was. Uit de honderdeninzendingen was het niet makkelijk kiezen, maar we hebben de winnaar geselecteerd: Daniël is the one and only winner.

Het was natuurlijk overduidelijk een CapraFalconeri - we hadden het zelf kunnen bedenken.... Daniël gefeliciteerd en de prijs komt voor mei 2011 jouw kant op. Wat de prijs is? Surprise, het heet een poedelabiebsi dumpapa.

Vandaag ons eerste echte ritje gemaakt met de campervan (vanaf nu deVan genaamd) erg gaaf. vooral Kim en Joyce (en Niels en Natasha) vinden het super geweldig en zijn er al vele uren aan het spelen in de van. Wordt vervolgd...

Liefs, Pemakijo

Down Under

Met Zuid-Afrika nog in gedachten en in onze lijf en leden, arriveerden we 30 november 2010 in Sydney te Australië. We hadden op een zonnige ontvangst gerekend na 11 uur vliegen en al wat we kregen was regen en nog veel meer regen. Mogelijk was een teken om eerst eens lekker uit te rusten en dat daarna de zon vanzelf ging schijnen…. Zo gezegd zo gedaan. Na een kleine inspanning (met rugzakken naar de ferry in het centrum van Sydney. Daar namen we de ferry naar Manly, Noord-Sydney) konden we onderuit zakken op de ferrie die ons meteen meenam langs de beroemde Harbour Bridge en the Opera House, toch nog een warm welkom, prachtig. Ondanks het weer was het prachtig: de baaien, de huizen, de boten.

In Manly haalde Hanneke’s schoonvader, Reg, ons op en bracht ons naar het appartement van Hanneke’s zwager, Bruce. Erg leuk appartement vlak bij zee, mazzeltje hoor. Daar was het echt relaxen en wennen aan het tijdverschil (10 uur later dan in Nederland). Beetje leren en op zoek naar nieuwe computer en nieuwe camera voor Joyce. Toen we lekker gesetteld waren gebeurde het…. de zon ging schijnen! Genoten van het strand en het mooie centrum van Sydney. We wilden ook op de Harbour Bridge klimmen; toen we informeerden naar de minimum-leeftijd en prijs bleek Joyce te jong en de kosten maar liefst 208 dollar per persoon!! Toen Peter spontaan zei “maar we willen de brug niet kopen hoor!” moesten ze wel lachen. En toen bleek dat we voor dat bedrag ook niet eens een stukkie van de brug mee mochten nemen, gooiden we het er maar op dat Joyce nog te jong was en we dus allevier niet gingen!

Tja, de prijzen waren wel even wennen na Zuid-Afrika en bovendien hadden we nog prijzen van 6 jaar geleden in ons hoofd…(toen we ook met z’n vieren in Australië waren). We haalden bij een winkeltje onderweg een zakje zoutjes, brood en flesje cola: 12 dollar, zeg maar 9 euro. Bewust omgaan met geld dus. Bewust een nieuwe computer en mooie camera voor Joyce gekocht, lekker hoor. Sinterklaas bleek uiteindelijk toch niet te zijn gekomen…. Waren wij wel lief geweest?

Het was ook fijn om Reg en Moira (schoonouders Hanneke) weer te zien. Daar hadden Hanneke en ik toen we in Australië rond reisden in 1991/1992 een aantal weken gelogeerd. Dit doordat Hanneke verliefd was geworden op Andy, een echte Aussie, en zijn ouders haar natuurlijk graag beter wilden leren kennen. ‘

Op 5 december naar Brisbane gevlogen waar Hanneke ons op kwam halen van het vliegtuig. Heerlijk om haar weer te zien! Naar Dicky Beach gereden en guess what: regen, regen en nog meer regen. De voorspellingen waren ook niet best volgens Hanneke.

Begin van de middag kwamen we op de Lyon Street bij haar huis en daar was het echt heel mooi geworden: enorme veranda/overkapping en zwembad. We vielen met onze neuzen in de boter: naast het feit dat de kinderen (Hanneke heeft een zoon en dochter, Niels en Natasha) het geweldig vonden om elkaar weer te zien werd die middag met meerdere Nederlanders bij Hanneke Sinterklaas gevierd. En zelfs Zwarte Piet was gekomen, wow dat was een lange reis voor Piet geweest. Ik hielp Piet in de “aanloopfase” en ook de kinderen waren goede hulpen. Heel apart: pepernoten, strooigoed en taai taai hier Down Under!!! En we waren toch lief geweest want iedereen kreeg een cadeautje. Kim en Joyce waren erg blij met een prachtig kleurboek. Die Nederlanders ook, graag willen vasthouden aan Oranje tradities, how about that? Of hoeven we daar niets van te vinden..... Waar we wel wat van moesten vinden: vlak voor het einde van het feestje kreeg Kim een trapeze trap die in het zwembad hing, hard tegen haar hoofd: gat in haar hoofd. Beetje diep dus Peter en Andy namen Kim mee naar de eerste hulp. Natasha ging mee ter ondersteuning, erg lief. Ondanks vele wachtenden werd Kim heel snel geholpen en werd het gat gedicht met “super lijm”! Hele lieve dokter en de rekening….. nul komma noppes. Australië heeft nog steeds een verdrag met Nederland dat je in public hospitals niet hoeft te betalen als je verzekerd bent. Isn’t that cool? Met een heerlijke ijs had Kim er weer een bijzondere ervaring bij en was het duidelijk dat wij gearriveerd waren!!

De eerste dagen in Dicky Beach….regen en regen. Dat het zo lang achter elkaar zo kan regenen, ongeloveloos. Zwemmen in de regen is best lekker, de temperatuur is heerlijk hier. En de regen hielp ook om even flink door te werken met de verschillende schoolvakken.

En mazzel voor Kim en Joyce: ze mochten twee dagen mee naar de school van Natasha en Niels. Daar gingen de dames: in uniform en lunch mee! Ze hebben het erg naar hun zin gehad en kregen zowaar ook meteen twee uitnodigingen voor partijtjes: één van een vriendinnetje van Natasha en die van Natasha zelf!

Eenmaal gesetteld hetzelfde recept als in Sydney: de zon ging schijnen!! Vele dagen heerlijk weer en af en toe regen. Alles gaat erg lekker en de zee is zalig. Peter en ik sporten op het strand en Kim en Joyce mochten meedoen aan een reddingsbrigade training, heel gaaf en de trainer was onder de indruk: en hoe ze af en toe in hun fanatisme naast de surfboard in het water vielen (erg leuk voor funniest home video) en tegelijk ook hoe goed ze het meteen konden. Deze week mogen ze meteen weer meedoen.

Afgelopen weekend ook een heerlijke dag weggeweest met de boot van Andy en Hanneke, naar Bribie Island. Af en toe komt er een helikopter voorbij die checkt of er haaien zijn….

En goed nieuws voor ons: we hebben vandaag onze campervan gekocht!! Een Totoya busje dat voor de komende vier-en-halve-maand ons vervoermiddel en ons huisje zal zijn! Wat zal deze veel van Australië zien… Foto’s volgen.

Oja: Natasha en Niels hebben nu 6 weken zomervakantie, het is hier 9 uur later dan in Nederland (Brisbane kent geen daylight saving), de kerstboom staat sinds vandaag en Joyce en ik hebben een nieuwe bikini (belangrijk nieuws, toch?).

Iedereen en ook zeker groep 7 bedankt voor de leuke reacties. Mariska, bedankt voor de fotoruimte die je ons hebt geschonken en iedereen die in van deze weken jarig is/was: van harte gefeliciteerd!

Veel plezier in de sneeuw en een warme knuffel vanuit Down Under, Pemakijo xxxx