1e Workshop en meer dan dat.

En het lijkt wel of de tijd stil staat… of juist vliegt, het is maar hoe je het bekijkt.

We zijn al lang en breed in Klawer en ik zou nog schrijven hoe de duik in zee was. Daar kunnen we kort over zijn: ijskoud. De zee, de Atlantische Oceaan, is tot nu toe ijskoud. Als je er lang in staat voel je je voeten niet eens meer. Wat een voordeel is van deze kou: als we tikkertje doen op het strand en Kim, Joyce of ik ren de zee in komt Peter ons niet achterna en kan ons dus niet tikken!

We hebben het tot afgelopen weekend sowieso koud gehad: het was allesbehalve warm en we hadden weinig warme kleren mee.

Van Camp Bay gingen wij naar de Punt van de Kaap en Kaap de Goede Hoop. Kim heeft geschreven over onze belevenissen. Van Bavianen (Bobbejanen) tot pinguïns en van veel regen tot nog meer wind! En dan zit ik nu in de zon te schrijven…..baie lekker.

Zoals menigeen waarschijnlijk al weet boeken wij vaak niet van te voren. Zo ook niet die zondag toen we naar Hermanus reden. Ik had wel ergens een leuke hostel “de Zoete Inval” (voor de kenners: dit zit ook in de Haarlemmerliede en daar hebben wij ons trouwfeest gegeven!) gezien en het adres was onderweg uit de auto gewaaid. Het was inmiddels begin van de avond toen we Hermanus inreden en waar stoppen wij….precies: recht voor de Zoete Inval! Hoe mooi kan het zijn! En het werd nog mooier: er was nog plek en wij kregen twee kamers in verbinding met elkaar, eigen douche en precies naast de keuken zodat we lekker makkelijk konden koken. Ons heb baie geluk!

Hier verbleven we vier nachten en het was top: zeer gastvrij, vriendelijk, de eigenaar (Jan) had veel informatie over de omgeving en historie van Hermanus dus erg leuk. Veel walvissen gezien, veel te veel foto’s en video. Er komt nog een stukje op You tube.

Toen wij ballonnen maakten voor de mensen van de Zoete Inval was het enthousiasme en het “oh” en “wow” niet van de lucht. Vooral de schoonmaaksters (uit de Township) vonden het gaaf en hebben hun kinderen er heel blij mee gemaakt.

Inmiddels ook bekend gingen wij naar de Kelders en in de Kelders is Joyce gevallen – behoorlijk schrikken en erg goed afgelopen. Nu zijn de ergste schrammen weg en hebben plaatsgemaakt voor muggenbulten. Gelukkig hebben wij klamboes.

Jan, de eigenaar, was arts geweest en heeft Joyce nagekeken. Hij zei “ga goe en is een biekie hersenskuddinkie”. Goed nieuws dus en de volgende dag deed Joyce alweer Kungfu!

Donderdag 14 oktober reden wij, na een hartelijk afscheid, naar Klawer, vier-en-half uur rijden. Onderweg veel stoppen. Door alle bochten en bergen was Joyce snel wagenziek. En onderweg weer die mismatch van prachtige natuur, mooie huizen en die krotten en vuil – het blijft indruk maken.

Om kwart voor vijf kwamen wij aan in Klawer en we reden in één keer naar Ateljee 10 aan de Kerkstraat! Aan de overkant hier woont oom Hannes, de conciërge, en hij had voor ons de sleutel. Nou ja sleutel…enorme sleutelbos. Voor elke deur en elk hek (voor elk deur zit een stalen hek) een andere sleutel. Hij had alles keurig schoongemaakt en er was veel ruimte. Hij nam uitgebreid de tijd om alles uit te leggen en hield van veelvuldige herhaling. Bijzondere en zeker ook aardige man.

Tegen onze verwachting in was er zelfs een warme douche en volop warm water, zo ook in het Kombuis (zoals dat hier heet). Een groot kombuis en we vinden het allevier beregezellig om gezamenlijk te koken.

Op het terrein staat dus een kerkje en een woning. In de woning slapen we (op matrassen op de grond; slaapt prima en we hebben heerlijk veel dekens gekregen van de moeder van Johnny) en in de kerk staan alle spullen, zoals djembées, didgeridoos, tekenspullen, etc. Daar geven we ook de workshops.

Voor degenen die het nog niet weten: Stichting Klawer (hier in Klawer heet het Ateljee 10) is een Stichting in Amsterdam die dit project is opgestart voor de donkere kinderen in Klawer. Johnny en Ellen zijn eigenaar van de Stichting en ook van het kerkje en het huis hier in Klawer. Zij hebben er samen met anderen (o.a. Lies, onze didgeridoo vriendin en natuurlijk veel meer dan dat!) voor gezorgd dat de kinderen elk jaar een paar weken workshops krijgen met name gericht op muziek en cultuur. Ik zal er later nog wat meer over vertellen.

Dit jaar hebben wij dus de eer en het genoegen om deze workshops te geven.

We worden ongeloveloos hartelijk ontvangen hier in Klawer en Ateljee 10 is hartstikke bekend.

Johnny’s moeder kwam al meteen en Melissa Joint, een goede bekende van Johnny en Ellen en een leuke jonge vrouw van 27, is meteen gekomen en helpt mee met de workshops.

En zo gingen we vrijdag 15 oktober naar de school in Klawer-Noord (in de meeste plaatsen wonen de blanke mensen in het zuidelijk en centraal gedeelte en in het Noorden de donkere en armere mensen) en ontmoetten daar het schoolhoofd, John Cloete. En ja: we waren zenuwachtig! Dat was onmiddellijk weg want hij was hartelijk en gastvrij. Hij stelde voor om maandag (dat is vandaag) om half acht op de school te komen. Op de maandagochtend komen alle kinderen bijeen en wordt er een ochtendspeech gehouden als start van de week. Dan zouden wij voorgesteld worden en iets vertellen en laten zien van wat wij doen. En dan zouden maandagmiddag de workshops kunnen starten.

Wij vroegen “voor hoeveel kinderen is dat dan?” En als je dan “ruim 800” hoort dan doet dat wel wat met je. Ten eerste zo ongelooflijk veel kinderen op één basisschool en dus ook hele grote klassen (van 35 tot 50 leerlingen) en ten tweede “slik, wij voor zoveel kinderen….”. En eigenlijk een prachtige kans dus die namen wij graag aan!

Hoe de wijk er in de omgeving van de school uitziet volgt gauw een keer op een filmpje. Toen we daar reden zwaaiden we enthousiast over en weer.

Die vrijdag geshopt, de kerk schoongemaakt en lekker gekookt. ‘s Avonds uitgebreid met Johnny en Ellen gebeld die ook blij verrast waren met onze kans om maandagochtend op de school te komen. Johnny en Ellen hebben, net als Lies en Boukje (ook van de Stichting) een videoboodschap gemaakt en dat vindt iedereen die het hier ziet echt superleuk! Door een schattig jongetje, Lavelle, werd al naar Lies gevraagd. En tjaa…hij zal het met ons moeten doen!

Omdat het al snel rond was gegaan dat er “Hollanders” (of “die Oranje mensen”) in het dorp waren en er flyers hingen van onze workshops (waarop stond dat we de 16^e, vandaag dus, zouden starten) kwamen er toch al kinderen om half vier bij de kerk. Wij hadden alles voorbereid en konden starten. En met hulp van Melissa liep dat prima. Eerst wel……drie kinderen! En om te starten heel lekker. Videoboodschap en djembeéles als aftrap – en al snel kwamen er meer kinderen tot uiteindelijk 14. Mooi clubje en onder deze groep één meisje. Veel muziek gemaakt en één zeer talentvolle jongen (ongelooflijk veel ritme, breakdance, salto’s en goed voetbal) leerde aan Joyce bodypercussie. Wij leerden hem en de anderen ritmes op de djembé. Met didgeridoo, shakers en dans was het zowaar een muzikaal en ritmisch gebeuren. Filmpje staat op You Tube: http://www.youtube.com/watch?v=1BlgwyEtrgY

En in de pauze drinken en fruit. Wow, dat fruit was in no time weg. Wat hadden ze een honger.

En daarna de ballonnen, het enthousiasme was nog groter dan verwacht en iets anders was eigenlijk niet meer mogelijk. Toen iedereen er druk mee bezig was geweest was er nog wat tijd voor muziek en we splitsten: één groepje muziek en één groepje voetballen. De talentvolle jongen en Joyce scoorden samen de één na de ander…. Dat maakte dat Peter het andere team ondersteunde.

Blij en zwaaiend ging de hele groep naar huis. Het was mooi, we waren er stil van.

Oké , stil voor maar heel effies maar want de extroverte personen onder ons (ja ook wij weten wie dat zijn…) wilden erover praten. Ook Melissa had genoten.

En wat een mazzel: we mochten bij haar en haar ouders op de boerderij eten. Wij hadden snoek (zoutwater) meegenomen en zij maakten hem klaar. Ze woonden prachtig en we hebben heerlijk gegeten. Kim en Joyce zijn gek op Melissa en zo hadden wij alle tijd om met de ouders te praten. En er valt veel te praten: over de geschiedenis, over de cultuur, de situatie in Zuid-Afrika, de situatie in Klawer. En dat maakt indruk, want naast een leuke workshop is er ook de schaduwkant: van armoede en vooral van misbruik, veel drankgebruik en ook van jonge moeders die hun jonge dochters “uitlenen” om zo geld te krijgen voor drank. En van kinderen die te weinig eten hebben en niet naar school gaan en bedelen. En willen we alles weten?

Ik denk dat een eerlijk antwoord “nee” is. Wat we wel heel graag willen weten? Hoe kan er een verandering plaatsvinden? Wat is er voor nodig zodat er echt iets verandert? Wat, wat , wat….

En laat ik dan nu afsluiten met iets positiefs, want je energie daarin steken heeft toch het meeste zin.

Toen wij vanmorgen op de school waren (een heel bijzondere ervaring, daarover later meer) en John Cloete, het schoolhoofd, zijn praatje hield waren daar veel woorden in van positiviteit, je talenten benutten, je eigen talent te zoeken in jezelf en van respect en vooruitgang. En zo zijn er gelukkig ook kinderen die hun talenten benutten en op hun manier zorgen voor verbetering en een voorbeeld kunnen zijn voor anderen.

En echt het allerlaatste voor nu: GROOT NIEUWS: Kim en Joyce mogen morgen een hele dag op de school zijn en dus een schooldag daar meemaken. Samen in de klas en vooral samen en ieder voor zich een hele bijzondere ervaring, wat dat wordt het, reken maar!

Tot later of tot nou nou (is Afrikaans).

hallo groep 7

Ik mis jullie ook!

Evan , het is hier super mooi we hebben al walvissen gezien en babboons (=bavianen).

En overal waar ik kijk zie ik een palmboom!!

Pelle, we hebben al wel veel suuppeerr aardige mensen ontmoet!

Heel veel daarvan kunnen Zuid-Afrikaans spreken. Als ze “stadig” (=langzaam) spreken kan ik het verstaan!

Cleo en Femke, de klik taal lukt wel hoor –klik- we proberen het steeds –klik- Het is met je tong tegen je gehemelte.

Jamero het eten is hier wel super, het fruit en groenten is veel lekkerder dan in Nederland

Maar voor lekkere kaas en brood moet je in Nederland zijn!!

Meryem, het project is nog niet begonnen. Morgen gaan we naar Klawer en vrijdag gaan we naar de school in de achterbuurt

om flyers op te hangen. Zaterdag begint het project.

Madelief hoe gaat het met Roos?? (niet Roshelle maar m’n hamster!)

Juf, ik ben benieuwd wat ik nog voor mijn aardrijkskunde heb.

Ik heb vandaag een rekentoets gedaan….

Voor de rest:

Met de Babboons (Bavianen heb ik niks hoor!!). We gingen naar Kaap de Goede Hoop (Een bevoorraad punt van de VOC hier werd vers water en fruit ingeslagen voor de verdere reis.) Kaap de Goede Hoop is niet ver van het Robbeneiland. Daar staat de gevangenis waar Nelson Mandela 27 jaar heeft gevangen gezeten.

Toen we bij Kaap de Goede Hoop kwamen wou mijn moeder wat vuil weggooien en opeens komt er uit de bosjes een

mama babboonn aan met een babytje en komt op mama af. Mama stopt het vuil snel onder haar vest.

Haar hele jurk en vest onder de chocola! Toen kwam er zo’n man met een stok en ging mama babboon meteen weg. Even later stonden ik en mijn zusje met een verrekijker Springbokken te kijken en opeens zei Joyce “Kim, er staat een aap naast je!”.

Het liefst wou ik het uit gillen aaaahhhhwww!!

Maar ik ging WEGRENNEN! Moetje raden wat die babboon deed: hij renden achter ons aan!! Me zusje had papas tas vast en zette hem neer. De babboon kwam er op af en ging er in graaien. Mama kwam naar de babboon/baviaan toe en zei: weg jij bij die tas!! Die babboon kwam zo naar voren en deed of ie stoerder en de baas was! Papa riep “ga weg” en toen schrok hij.

Toen kwam die man met de stok weer en weg was ie!!

Babboons/bavianen zijn erg gevoelig voor het overwicht van mannen. Als een vrouw zegt”weg jij!” komt hij juist. Als een man op hem af komt is ie sneller weg.

Gisteren en eergisteren:

Gingen we naar de kust om walvissen te kijken heel mooi! Echt super!!! Dit is allemaal in Hermanus, daar slapen we in de Zoete Inval.

De Tafelberg was ook heel gaaf: Robbeneiland kon je daar zien en het stadion van het WK, cool hoor.

Vandaag zijn we ook naar rotsen geweest om walvissen te zien maar dan andere rotsen. In het plaatsje De Kelders. Joyce is daar heel hard gevallen, ze was Kungfu aan het spelen en sprong op één been naar een volgende rots. Ze viel met haar hoofd tussen de rotsen PIJN! Bloedneus hoofd geschaafd, dikke lip, zere knie. Het gaat nu beter met haar, ze stond net weer Kungfu te doen….

O ja: ze staan hier gewoon midden op de weg je raam te wassen of flyers uit te delen heel raar!

Groetjes kim

p.s. als jullie nog vragen hebben ik wil ze graag beantwoorden dat vind ik leuk

pp.ss. dit is een lange lange lange e-mail!!!

En dan is het 10 oktober, vier dagen na vertrek uit Nederland.

Na meerdere weken van het huis opruimen, spullen in orde maken voor de reis en afscheid op verschillende plaatsen (werk, school, thuis van vrienden en familie) was het 6 oktober eindelijk zover: onze grote reis ging beginnen. Met een taxibusje (alvast kerstcadeautje van m’n pa en ma!) vertrokken we vanaf de Stellingmolen naar Schiphol. Kim en Joyce vinden het gaaf om door de douane te gaan nog gaver als de spullen gecheckt worden en we door “het poortje” gaan. En ja hoor: bij Kim brandde het lampje dus met een smile op haar gezicht liet ze zich fouilleren!

Via London, waar de jongedames allebei een mooie koptelefoon hadden gescoord (met dank aan Frank en Monique en oma Willy!), vlogen we naar Johannesburg. Van opwinding was het slapen wat minder… Joyce sliep nog het meest – liggend dwars over ons heen. We hadden zeker windje mee want we kwamen iets vroeger aan na een prachtige zonsopgang.

Op het vliegveld zorgden we meteen dat onze mobiel werkte en we internet verbinding hadden. Dat laatste is mooi en tegelijkertijd anders dan in Nederland – “ietsje” trager maar…. (ahum)

Peter is al heel lang bezig met een filmpje wat hij probeert op Youtube te krijgen. Hopelijk lukt het zo.

Met een taxi naar het treinstation van Johannesburg. Gezellig met de taxichauffeur die vertelde over het WK, z’n twee vrouwen (hij kon er niet , zoals zijn vader, vijf onderhouden), de verschillen tussen blanke en zwarte mensen (hij vroeg netjes “can I say ‘white’?” toen hij iets over blanke mensen vertelde) en hij sprak in verschillende talen, zelfs de z.g. “klik-taal” waarbij hij een gaaf klikgeluid maakte en we er maar op vertrouwden dat hij iets leuks tegen ons zei…

Op het station, een mooi en groot station, mochten we in de luxe lounge van de Premier Class train. Ook op het station en een beetje buiten rondgelopen. We waren ongeveer de enige blanke mensen en het voelde goed en veilig. Mooi al die verschillende mensen: stoere jongeren, vrouwen met enorm veel bagage op hun hoofd, prachtige kindjes en een mooie donkere man die appels verkocht (natuurlijk appels gekocht – toen ik vroeg hoeveel ze kosten verstond ik 200 rand, dit is 20 euro per stuk, en ik zei “wat!” Toen ik begreep dat het 2 rand was en hem vertelde dat ik 200 verstond lag hij ongelooflijk in een deuk!).

’s Middags drie uur vertrokken we met een ontzettende paarse trein, wat Kim helemaal het einde vond, richting Johannesburg. We hadden heel armoedig “maar” drie coupés tot onze beschikking… Eén voor de bagage, één voor Kim en Joyce en één voor ons. En dan niet zomaar een coupé: ruim en luxe met bedden die nog voor ons opgemaakt en afgehaald werden ook. Een heerlijke douche op de gang en veel te veel eten. Goed eten, van gerookte zalm tot gevulde kipfilet. En dat alles voelt dan toch wel wat dubbel: zo luxe ten opzichte van al die armoede in Zuid-Afrika die voor ons tijdens de treinreis heel zichtbaar was: we passeerden sloppenwijken waar mensen tussen het vuil leven en zagen onderweg veel vuil her en der gestort. Hoe scheef kan het zijn….

Mensen die vrolijk naar ons zwaaiden onderweg tot een man die stenen tegen de trein aangooide. Filmpje trein:http://www.youtube.com/watch?v=vRcRd--4QtY

Op de trein ook interessante mensen ontmoet, met name de treinmanager waar een documentaire over is geweest in Nederland. Een man die opgroeide in een sloppenwijk en maar één droom had: ooit op de trein werken. Geknokt en doorgegaan om z’n droom waar te maken en daar zat hij dan tegen ons te praten als treinmanager pratend over z’n leven en Nelson Mandela….

Qua natuur werd de reis steeds mooier: meer bergen en steeds groener. En met de Tafelberg als achtergrond arriveerden we kwart voor vier in Kaapstad. Waar we onze huurauto (een grote Chevrolet! Dachten we…) ophaalden moesten ze lachen toen ze onze bagage zagen en zeiden dat het er niet in zou passen. Gelukkig dat we geen koffers hadden en het paste, net aan.

In Camp Bay hadden we onze 1^e overnachting geboekt (vanuit de trein) en daar zijn we nu twee nachten. Vandaag, zondag 10 oktober, tijden we verder naar Hermanus, naar de walvissen.

Een mooi appartement met uitzicht op zee, de Tafelberg en een zwembad, maakt dit verblijf luxe en relaxed. De zee is ijskoud, de zon heerlijk. Gisteren veel tijd gespendeerd bovenop de Tafelberg, het was daar mooi, warm, inspirerend en indrukwekkend……. We zagen Dassies, Robbeneiland, Adelaars, heel veel mensen (stonden zelfs onverwacht lang in de rij voor de kabelbaan) en…. walvissen, nu al!

Na een duik in ons eigen zwembadje op naar het strand, klimmen, pootje baaien en de dames gingen leren onder een palmboom, echt waar!

Twee nachten heerlijk geslapen en zometeen gaan Joyce en ik toch een duik in zee maken – hoe heerlijk kan zo’n verfrissing zijn. Je hoort het later!

Ons het dit baie geniet en ons is beroer van al die mooi dingen die ons siet. Veel bly, Peter, Marieke, Kim en Joyce xxxx

nog 2 dagen...

nog 2 dagen...

we hebben onze backpacks al in gepakt!!

alleen het was wel heel moeilijk met de kleren in te pakken!!

we hebben afscheid genomen van school en van werk (voor peter en marieke dan)

we worden opgehaalt met een busje vet cool naar schiphol!!

ik ga jullie misssen!

xxx kim

hoe zit het met school?

als we op reis zijn geven meester peter en juf marieke ons les!

reken- meester peter!

taal-juf marieke!

we krijgen huiswerk pakketen via de wereld school.

toetsen via de computer.

groetjes kim,

ik ga jullie missssssssssssssen (de ssssssssss is speciaal voor marijne !)

engelse versie

on our trip teacher peter and teacher marieke willteach us!

math- teachter peter

language - teachter marieke

we receive homework trough the world school

tests via computer

bye bye kim

i wil missssssssssssssss you !

ik heb er ontzetteeeeeeeeeeeend veel zin in !

in zuid-afrika gaan we workshops doen en we gaan zelfs yoga doen en dansen!!!

we hebben in de v&d we leukeschool schriften gezien die mooi bij onze reis passen met: koala's een kompas een trein leeuwen en dat soort dingen.

ik ga wel mensen hier misssssssssssen

groetjes kim

De eerste stappen op weg naar de grote reis

Vandaag een mooie dag: de volgende echte stappen op weg naar Afrika waren duidelijk voelbaar....allemaal een mooie injectie in onze schouder!

Onze tickets zijn geboekt, het project wat we gaan doen in Klawer is in volle voorbereiding, de nieuwe videocamera is besteld en ....een mooie spreekbeurt van Kim over Zuid-Afrika met daarbij Afrikaanse hapjes maken de stappen steeds completer!

Met deze stappen is onze reisweblog ook gestart enne baie dankievireen reaksie!

Pemakijo