pemakijo.reismee.nl

Down Under Ups and Downs

De titel zegthet eigenlijk al: nog veel ontwikkelingen Down Under en daarom willen we soms graag Up Above zijn...Zeg maar in dat kikkerlandje aan de andere kant van de aardbol!! Eigenlijk zou je het liefst het beste uit twee werelden samenvoegen...(want zowel Australië als Nederland hebben veel mooie en goede dingen) en dat gaat niet. En misschien is dat maar goed ook ....

Daar waar Australië met een heel aantal dingen nog achter loopt zijn wij toch heel tevreden over de gezondheidszorg hier en ervaren die als heel modern. Veel kennis en technologie en misschien alleen iets te snel met allerlei medicatie voorschrijven. Het is ongelooflijk wat je hier in de supermarkt kun krijgen en wat men allemaal neemt, maar de reclames liegen er dan ook niet om: voor kinderen wordt al van alles aanbevolen en ik was pas bij het reisbureau en bij elke medewerker lag Panadol op het bureau! De farmaceutische industrie vaart er in ieder geval wel bij.

En zo kreeg Peter ook van alles voorgeschreven en zijn we daar zelf toch een beetje zuinig mee geweest, dus als iemand nog wat nodig heeft: we hebben nog wat lekkers in het kastje in de badkamer staan! Kim en Joyce kregen tijdje geleden voor de plekken op hun benen ook dubbele doses antibiotica voorgeschreven - niet genomen (ja eigenwijs....of eigen wijsheid?!) en het is vanzelf weg gegaan. Het biljft wel soort van zwakke plek en volgens arts Peter toch stress gerelateerd (hij schreef ook niet die antibiotica voor). Peter gaat sinds enkele dagen echt beter. Na de ziekenhuisopname ging het thuis niet echt lekker en naast zich beroerd voelen ook nog koorts erbij. Gecheckt op malaria en gelukkig niets. Bloedwaarden bleken nog niet goed maar wel al beter en het leek en lijkt dus echt een kwestie van geduld en stap voor stap. Onze oplossing: een glas port, veel pure chocolade, veel vissen en liefde en aandacht.- haha! Dat laatste heeft hij nu wel een keer genoeg gehad

Wink
- dus het tijd is om veel te vissen. En daarom gaat Peter steeds meer vissen. We hadden laatste weken soort van 'dagelijkse uitjes' voor oudjes en kreupelen, haha. Dan reed ik ergens heen met hem en daarna....slapen! Maar nu kan Peter weer zelf rijden en gaat hij zelf op stap, echt fijn! Werken zit er nog even niet in voor hem. Ik solliciteer aardig wat....zonder resultaat tot nu toe. Dat is wel even wennen en ook wel weer ok voor de ervaring.

Dus de enige twee die op dit moment geld verdienen/krijgen....Kim en Joyce! Joyce werkt nog in de wok- en sushibar en Kim heeft sinds kort een hele leuke job bij coffeeshop Reelax. Dan zou je in Amsterdam waarschijnlijk denken aan wiet, nou hier niet! Het is ook geen coffeeshop, het is een cafetaria met take away (voornamelijk fish and chips - en echt heel lekkere chips!) en een coffee corner. Kim mocht avondje meedraaien en ze wilden haar meteen houden, ze waren erg onder de indruk hoe snel ze zich inwerkte dus dat was top. Ze wordt al een echte barista en bij de take away loopt het ook prima. Ze vindt het erg leuk en verdient goed (jeugdsalarissen liggen hier veel beter dan in Nederland). Ze was precies dezelfde dag ook gevraagd om de dag na Reelax mee te komen draaien bij de Dutch Bakery. Maar de baas van Reelax zei "mooi niet naar de bakery, ik wil je graag hier houden!"

En vermindert dit dan niet de heimwee? Eerlijk gezegd niet....zowel Kim als Joyce (en ik ook) missen familie en vrienden en ook het leven in Nederland. Het overal op de fiets heen, dat gaf de meiden in NL heel veel vrijheid. Dat kan hier niet, de afstanden zijn meestal te groot en het is vaak niet veilig. Dus voor elk feestje of dingetje moeten ze mij om vervoer vragen. Vervelend voor hen en het is ook nog niet echt mijn hobby. En als dan zoiets met Peter gebeurt dan neemt de heimwee toe. Dan heb je in Nederland namelijk zoveel steun en aanloop om je heen....en dat heb je hier niet. Niet alleen omdat we nog niet heel veel mensen kennen maar ook omdat dat hier anders gaat. En door zijn immobiliteit ben ik taxibedrijf Walter en rijd ook met Peter overal heen. Paar keer per week naar de dokter, naar het bloedprikken, naar de sport, naar een feestje, naar de supermarkt, etc. Niet erg, doe het graag voor hem en de meiden, maar even zelf lopen naar de AH of even op je fietsie.... dat is lang niet gek.
Ik ben inmiddels aan het kijken en onderzoeken hoe het zit met de verschillen tussen Australiërs en Nederlanders. Daarbij is het wel duidelijk dat je niet altijd deze landen met elkaar moet vergelijken maar zeker qua natuur beter kan kijken naar Europa in vergelijking tot Australië (komt qua afmetingen veel beter overeen). De natuur is en blijft hier prachtig en de zee met zijn stranden....Joyce en ik genieten nog steeds! Het gaat me dan ook meer om de cultuur en de historie. Allebei Westerse landen en dan toch zo verschillend. Zeker ook de manier van verbinden is verschillend: verbinding met mensen hier is voor mij niet gemakkelijk, het is een andere manier van verbinden. En dat gaat niet over goed of fout, maar wel over anders. En juist die verbinding, verbinding met nieuwe mensen en andere culturen, is mijn passie. En verbinden gaat anders op reis dan als je ergens woont, dat is wel heel duidelijk. Met de natuur in Australië heb ik me zeker verbonden, die is mooi en extreem, bijzonder.

De historie: de eerste inwoners van Australië waren de Aboriginals en dat is al een bijzonder verhaal op zich met veel verdriet en ellende. Pas in 1969 stopte het uit elkaar halen van Aboriginal gezinnen...en pas in 2008 bood de regering excuses aan... Dan zijn er in eerste instantie vooral uitschot en gevangenen hierheen gekomen. En dan hebben we het over laat 1700, nog niet eens zo heel lang geledend dus. Daarbij nog allerlei culturen die hier goud en andere lucratieve zaken zochten. En uiteindelijk een enorm aantal Europeanen die hier na de oorlog heen gingen, als een soort vlucht op zoek naar een beter leven. De meeste mensen hebben hier dus niet hun verre voorouders en voor degene die graag naar familiesystemen kijken is dat interessant. Een bijzondere en hier en daar pijnlijke voorgeschiedenis. De Australische identiteit is inmiddels behoorlijk beïnvloed door Amerika en ik zal Joyce vragen of ik haar geschreven stuk voor school hierover op Reismee mag zetten.

Joyce is trouwens lekker veel aan het sporten en een groot deel daarvan is onder schooltijd of net voor schooltijd. Volleybal, hardlopen (ze mag meedoen met district-wedstrijden) en uiteraard voetbal. Gisteren werd ze geselecteerd voor de "Regionals": dan komen 60 meiden tussen de 13 en 15 samen uit heel Queensland om zich te kwalificeren voor het Queensland team. Dat is dit jaar gelukkig hier in de buurt - vorig jaar hadden we daar 200 km voor moeten rijden...En zo komen er dus ook meiden uit Cairns, Townsville (1600 en 1200 km van hier) en weet ik veel waar vandaan. Kan Joyce eindelijk wat meer wedstrijden spelen. We hebben nog niet de illusie dat Joyce in het Queensland team komt, er zijn zoveel goede voetbalsters, maar het is een prachtige ervaring en omdat de registratie van Joyce nog steeds niet rond is (duurt al meer dan twee maanden) is het echt fijn dat ze wat meer wedstrijden mag spelen. En daar waar wij eigenlijk de regelgeving van Australië de schuld gaven van het niet doorkomen van de voetbalregistratie....zijn we er inmiddels wel achter dat dit aan de FIFA ligt en aan de Europese regelgeving hiervan, pfff.

En dan is Joyce inmiddels 14 geworden! De verjaardag met een aantal vrienden en kennissen hier uit de buurt (uiteraard met Hanneke en haar gezin, het is echt fijn dat ze in de buurt wonen, ben blij met ze!) was erg gezellig, echt leuk. De verjaardag met vrienden liep anders. Er kwamen uiteindelijk maar 3 meiden van alle uitgenodigden...als moeder gaat dat je aan je hart. Maar voor hier is het normaal. Je weet nooit hoeveel er komen en op het laatst kunnen het er zomaar veel meer zijn of dus veel minder. Kim heeft regelmatig een feestje en vaak blijken er van de 20 maar 6 te komen.... en ook één keer andersom: klein feestje en het hele huis stond op z'n kop (niet hier hoor, bij een bekende van school) met drank en drugs en politie en al.

Kim en Joyce gaan vrij trouw naar school en op de leeftijd van Kim (vanaf 15 jaar heb je hier geen leerplicht meer) zijn er heel wat klasgenoten die zeer onregelmatig naar school gaan. Sinds Kim in de klas zit (met vrij veel jongens) gaan de jongens wel wat vaker, haha. Vorige week gesprek met lerares Wiskunde en zij gaf aan dat het voor de concentratie waarschijnlijk beter was als Kim voorin de klas zou gaan zitten. En ze zei er op een vrolijke manier (met een kleine zucht) bij "ik denk dat de jongens dan ook naar voren schuiven...". En zo gezegd zo gedaan, Kim zit vaker voor in de klas. En de lerares? Die had gelijk...de jongens schuiven ook vrolijk naar voren om zo dichtbij mogelijk te zitten - nee, niet voor de lerares, haha.

Net werd er aangebeld: een groot pak, joepie! Uit Nederland! Van Franka, Bart en Brechje, wat een super verrassing! We maken het nog niet open, we wachten tot Kim en Joyce uit school zijn! We willen iedereen ook bedanken voor alle lieve attenties, cadeautjes en berichtjes rond de verjaardag van Joyce!

Liefs van ons xxxx

Reacties

Reacties

Franka, Bart en Brechje

pa en ma Walter

alleen al vanwege de pakketten zitten jullie daar wel erg lekker. En weer een prachtig verhaal. Beterschap voor
Peter houd 'm in de gaten!

liefs en geluk van pa n ma

Miriam

Lieve mensen, wat een heldenreis maken jullie. Met een doel, met obstakels en onverwachte ontmoetingen, maar wat zal het ook veel brengen. Veel liefs uit Utrecht (waar jullie aanhangfiets weer flink veel kilometers maakt! :-))

Ria Westerhof

Top dat het zoveel beter gaat Peter. Jeetje Marieke, je hebt een baan..... taxi Marieke. Klinkt aardig als full time baan. Kim en Joyce fijn dat jullie een leuke baan hebben. Kim moet de jongens van zich af slaan begrijp ik haha. En Joyce heel veel succes met de selectie. Best spannend. Toy toy allevier. En daisy een dikke knuffel.x

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!